A videira do Chumbiño e o tromentelo

Onte foi festivo en Vilaguindastre e en Arbo e aproveitamos para ir xantar alá a Arbo. Mentres case todos durmían a sesta eu dei unha volta polo baixo da casa e mirei este monte de videiras para queimar e lembrei a historia que contara " O Chumbiño " na vendima. Resulta que " O Chumbiño " tiña ó lado da casa unha videira vella que lembraba de toda a vida. Esa videira nunca fallaba e daba viño tódolos anos e viño bo. Esa videira era un amigo fiel e unha verdade coma un templo. Pero pasou o tempo e mudaron as cousas. Chegou un coche á casa e había que facerlle un sitio; e o sitio da videira era o ideal. " O Chumbiño " negábase a arrincar esa videira cumplidora e amiga. A muller teimou e alá foi el cun machado para cortala pero non puido. Só quedaba unha solución. Foi á adega e bebeu viño desa videira e bebeu máis e máis ata que estaba o suficientemente peneque como para facer ese crime. Colleu o machado e ós trompicóns, borracho e chorando cortou a videira para facer leña.
Cando contou isto pasaran ben anos pero aínda se lle humedecían os ollos contándoo.




E para non deixar mal sabor de boca deixo unha foto dun abesouro no tromentelo en Arbo. Os abesouros antes eran poucos pero como agora hai menos abellas parece que eles inzan. O tromentelo empregábase para lavar o pelo e de aí vén o dito: " Mozas de alá arriba; con que lavades o pelo ?. Lavámolo cunha pranta do monte que se chama tromentelo. "