leoeosseus: As crónicas de Gáidil

luns, 26 de novembro de 2007

As crónicas de Gáidil

Este ano as pupieiriñas estiveron lixeiras e o Leo máis eu recibimos dous agasallos dos que deixan pegada. Un era un fermoso libro de Kalandraka coa historia dun osiño que vai para cama despois de cear e bañarse. E o outro é o libro de rol " As crónicas de Gáidil ". Co que non contaba eu é que na páxina 61 aparecen Acedre e o seu fillo " O León " como habitantes de Grania. Este detalle produciume un arrepío e fíxome soltar algunha bagulla de ledicia: non tódolos días un pasa a ser inmortal ó convertirse en personaxe dunha obra escrita !.

Muitas gracias Breogán e Jan: sabedes chegar ó corazón.

Etiquetas: interrede I

11 comentarios:

Ás 26/11/07, 23:38 , Elvira Carvalho dixo...: Ora o pequerucho deve ter ficado todo contente com o facto do menino do livro ter o mesmo nome que ele. Lembro quando o meu filhote era pequeno a história que mais gostava de ouvir era o Pedro e o lobo porque ele se chamava Pedro.
Um abraço
Ás 27/11/07, 10:04 , Nébeda Piñeiro Barros dixo...: léalle moito moito ó Leo. Os libros de Kalandraka son impagables, por certo.

Un biquiño :)
Ás 27/11/07, 13:56 , Unknown dixo...: Esta moi ben que o Leo se enganche na lectura de pequeno. (tamén se vaia cedo para a cama, co tempo xa perderá o costume)

parabéns, eu tamén quero ser inmortal dalgún xeito pero no sei como.
Ás 27/11/07, 18:45 , Mer dixo...: Parabéns, logo. Menuda ilusión, xa non para o pai, senón para o cativo. É unha boa forma de introducir á lectura a un neno, sendo un participante da historia.

Unha aperta.
Ás 27/11/07, 18:50 , Mer dixo...: Carai, non vira o post das pupieiriñas. Estes días estaba preparando eu un post sobre elas para poñer no Nadal. Precisamente a foto que tiña era a mesma que puxeches tí o ano pasado.
Xa non o vou facer. Pode que poña algún comentario e un link ao teu post, está xenial.
Un saudiño.
Ás 27/11/07, 20:40 , Anónimo dixo...: que bo!! haha
parabéns, viaxeiro XD
Ás 27/11/07, 22:26 , Anónimo dixo...: Señor Acedre, cuide do León, e do seu castro. Parabéns pola inmortalidade.
Ás 27/11/07, 23:20 , O Breogán de Gáidil dixo...: Non era para menos, señor de Grania. Todo o apoio que deu o blogomillo non o podiamos devolver doutro xeito que en pequenas homenaxes. Agardo sexan do agrado de todos.
Ás 28/11/07, 10:11 , Anónimo dixo...: Que ilusión, non?
Ás 05/12/07, 18:27 , crispress dixo...: Noraboa. Coma boa amiga estou encantada de que pases a posteridade literaria :-)
Ás 20/09/10, 13:28 , Paz Zeltia dixo...: Entendoche ben, ter un lugar nun mundo único!
O meu fillo e moi afecionado aos xogos de rol, ainda que agora non ten tempo.
Mesmo escribiu tamén un libro para os seus colegas, e nesas partidas él era o master, claro.
Pasou anos coa imaxinación e a estratexia dos rol... ai, pero ven o mundo e sentaseche enriba!

;)