Pobre Matilda
Facendo eco do posteo de Txari podo dicir que eu de pequeno quería ser arquitecto, logo mariñeiro, máis tarde escritor e así ata o día de hoxe que vexo que son un peón industrial. Pero son feliz, teño para vivir e cubrir vicios e teño unha familia encantadora e un neno con moito futuro por diante. Quero vivir sinxelamente e non entendo como se pode vivir tan perigosamente tendo familia e unha carreira exitosa e morrer novo como o actor Heath Ledger. Sinto a súa morte sobre todo pola súa filla Matilda.
Etiquetas: curiosidades II, interrede I
enviado por paideleo @ 11:08 p.m.
8 comentarios:
Que interesante reflexión!De que serve vivir a tope, espremendo os segundos ata esgotar a vida? E privar a esa nena dunha aperta agarimosa de pai?
Gústame o teu estilo de vida, que se asemella en moito ao meu.
Saúdos.
Es un home sabio, Sigue asi.
Eu tamén quedei sorprendida o leer a noticia, penso que a fama ten un precio moi caro, so temos que mirar como acaban a maior parte dos famosos, clinicas para curarse dos malos vicios, suicidios e non fai falta ir moi lonxe pois no noso pais temos claros exemplos, de que lle serviu a Joselito ser un neno prodixio?
Biquiños.
Lo malo de la muerte siempre es para los que se quedan aquí... Ledger, otro mito egoísta, respecto a su pequeña.
Si hay que vivir así, ya se pueden quedar ellos todo el glamour hollywoodiense que quieran.
Gracias por comentar, el patito sigue sano y salvo! :)
Hola, conocí tu blog através da lareira de santiso, y me gustó.
Se me permites pasaré mais veces a fazer unha visita.
Por la muerte d este actor so podo decir :"el biñeiro no fai a felicidad".
Tens que perdoar mi gallego, la verdad es que es una mescla de gallego con castellano,y este tan poco o falo ben, porque son portuguesa empadroada en Vigo desde hay 14 anos.
Biquiños
Sabes d quen me stou acordando?, do fiyo de Bruce Lee, asasinado durante a rodaxe "El cuervo", a fama ten un prezo "demasiado caro"...
Biquiños, outra vez.
Jejej...tenho un problema de lenguas, el portugues ( miña lengua nata ) llevo tanto sin hablarlo, que xa no o falo ben. El Castellano me apaño bastanre bien, d echo al hablarlo nadie díria que son portuguesa, pero me gustaría aprender a falar o galego, por eso chapurreo asi un poco de cada,.
Espero poco a poco aprender con vosotros.
Biquiños
Concordo co de atopar a felicidade aló onde estea, nomeadamente nas cousas sinxelas da vida. O meu modelo niso é o meu pai, mais ainda non cheguei ó seu nível, porén ando niso.
E ti traballas de peón industrial, mais eu penso que tamén és escritor, ainda que non cobres por escribir.
Unha aperta, meu.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio