Futuro verde
Por fin actualicei fotos da Refontán de Arbo e pode verse que está rodeada de deserto provocado polo lume. Pau pensaba que agora estaría recuperada a zona despóis do incendio do 2006 pero aínda non. O bó é que agora van prantar árbores de folla caduca que hai unha subvención e van deixarse de piñeiros e eucaliptos. O malo é que tardará anos en ser un bosque verde pero cando medre será a imaxe que terá o Leíño da casa dos bisavós.
Etiquetas: arbo I, natureza II
enviado por paideleo @ 10:44 p.m.
7 comentarios:
Es una pena,pero seamos positivos,cuando Leo crezca,ya verá todo verde y sin señales del fuego.
Cuando fueron los fuegos en el 2006,hice un viaje por toda la costa da morte y era desolador ver como estaba todo.
Bicos chuliño
Pois por aqui leva anos ardendo, moitos anos, prácticamente todos os montes que nos arrodean xa foron queimados e gran parte do terreo ainda non recuperou.
Apertas.
E será unha imaxe ben fermosa. De momento, aínda estarrece algún estrago daquel terrible 2006, por exemplo a negrura que se albisca cando se cruza a Ponte de Rande cara ao Morrazo.
Os meus mellores desexos para esa estadía do Leo no paraiso. Ogallá poda disfrutar dunha Galiza soñada, onde sexa posible que os humanos convivan en en paz e armonía antre eles e co medio.
Jo, parece que hoxe me levantei un pouco mesías, debe ser o sol que me peta na testa :-)
Apertas a todos.
que afortunado Leo... e que nome tan bonito, que creo que nunca cho deixei escrito.
moitos saúdos.
Ogallá medren ben esas arbores e que lle collan tanta teima o lume, que cando o vexan, afogueno e non lle deixen forzas para queimar NUNCA MAIS
ana: os lumes dese ano foron un desastre esaxerado que esperemos que non se repita.
rifo i de xeuquirne: o monte ten demasiados inimigos que non queren que vaian as árbores arriba desde Valdeorras ata Fisterra.
veloso: e o fume que inundaba a ría de Vigo aqueles días...Unha imaxe dantesca.
paquito de penas: si, semellabas outro. A ver que nos depara o futuro.
nébeda: esperamos que sexa afortunado.
O nome foi o único que nos gustaba aos dous. Eu quería un nome curto, de varón, doado de escribir e dicir e que fose internacional.
Alédome que che guste a ti tamén. Parece que tamén lle gusta a algúns donos de gatos e cans pero bueno...
pepe penas: se van arriba aguantarán ben o lume que non son leña coma os piñeiros e eucaliptos.
Benvido de novo. Hai veces que semellas o río Guadiana que vai e vén.
Graciñas atodos polas boas palabras e os bós desexos.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio