Polo san Pedro regha a medo
Sempre que vou a Arbo aprendo historias e palabras descoñecidas. Hoxe é san Pedro e saiu na conversa o dito " Polo san Pedro regha a medo " que significa que hai que regar con control. A bisavoa Celia empezou a falar das regas de hai máis de corenta anos. Empezaban o día de san Pedro. Existía o minuteiro, un home que levaba reloxio e controlaba os minutos de rega que lle tocaba a cada veciño. Cando chegaba o cambio de turno cun asubío pupaba e sabía o veciño que tiña que facer a tola, o desvío na levada de auga para que fose á súa veiga. E así día e noite para aproveitar o tempo e a auga. Os veciños xuntábanse a esperar e mentres falaban e contaban contos.
Bueno, historias doutros tempos.
Etiquetas: arbo I, etnografia II, lingua II
enviado por paideleo @ 11:38 p.m.
9 comentarios:
Isso nom serám pastéis dos Piruchos, ou?
:P
Tu tamém contas bonitos contos aqui, eh.
O San Pedro grandes festas, vimos de rematalas...
Unha aperta.
:)
Eche ben verdade, aquí ainda queda algun vello, que é o que sabe a quen lle toca cada día, cando falten pode ser un descontrol, o que pasa e que xa non rega casi nadie.
Eses pasteis a esta horas, hum, que fame.
Pois parabéns Pedro.
E dito isto, teño un traballiño para ti e para o que sexa capaz de respostar, O NOSO MEME, pero non é un meme calqueira, é para procurar información para os nenos ESPECIAIS. Deixote o enlace:
http://hablapormidiceiago.blogspot.com/2008/06/o-noso-meme.html
Biquiños
Xa sei, xa sei, pero como coñeces a moita xente mandeicho a ti, para que outros fagan o mesmo. Graciñas polo enlace.
Bicos.
En moitos sitios existen as partidas ou partixas de auga, escritos nos que se reflexa as quendas de cada veciño marcando os días e as horas que lle toca a cada un.
Eu conservo unha de principios do século pasado. A auga (que tanta importancia tivo para as leiras, lameiros e hortas fai 100 anos, e que se controlaba o minuto) agora corre e pérdese polo rego sen que a ninguén lle preocupe.
Como cambian os tempos!
Eu sempre gostei dos levaban froita... e se son de nata moito mellor...
Que curiosas son as vellas tradicións. Saúdos
Está xenial coñecer historias e tradicións das nosas vilas.
Feliz San Pedro atrasado e que reghe o viño non a choiva, brindo cun ribeiriño: chin-chin
unha aperta
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio