Canastro abafado
Onte o Leo aprendeu a dicir " can " e tivemos un susto porque case máis nos atropellan nun paso de peóns. Este susto foi máis grande que o que levei cando mirei este canastro abafado en Vilaguindastre; anque tamén lle chegou ben.
Etiquetas: etnografia II, leo III, vilaguindastre I
enviado por paideleo @ 11:01 p.m.
18 comentarios:
Madre de Deus!! Oh :O
Se hai premio nóbel do feismo este ganha fixo!! :O
O leiño sempre dando guerra jejeje. Saúdos
Se ese Nobel do feísmo existise, estaría ben disputado. Vaia aberración.
Chamádeslles canastros ós hórreos? Por onde nós din cabasos.
solución habitacional y aprovechamiento de recursos constructivos respetando elementos de la cultural tradicional. Perfecto.
jeje, Pablo, moi ben definido!
mimá!
teño un libro na casa do feismo, e xa pensei que o vira case todo, pero este é im-presionante!
Ai o Leo, que xusto nos dás. O martes aconteceu algo similar a miña sobriña Sara, en Conpostela. Caisu a nai, e o carriño con ela dentro costa abaixo pola rúas das carretas1
Q susto!
é bem certo que somos um país diferente...
parabens ao leo! beijos
é ben certo que á vista do visto co canastro non temos solución como pobo! :-(
Que cousas... E que ben que o leo vaia aprendendo cada día palabras novas ;)
País de feísmo e de conductores atolados...
iso doe nos ollos!!!
Que aberración ou burrada típica do "ser humano", teño visto uns poucos así parecidos.
O de chamarlle canastro abafado quedouche moi ben, pois ata parece que non pode nin respirar, está todo tan saturado, paredes de cemento enriba de pastas, máis enriba unha cristalera, Todolos estilos menos o sentido común.
Respecto o Dolme de Xinzo, decirche que é unha publicación de un libro de Xulio Gil, fotógrafo profesional, eu tampouco o coñezo pero debe ser en Xinzo de Limia.
Un saúdo a ese pequeno.
Válgame Dios! Isto si que é un pecado, e non os de Dante. hai cada elemento por aí solto... Un bico de regreso.
So lle falta poñer un cristal por diante.
...pois si que asusata si...bicos e noraboa!
O Leo muitos progresos fai, que feito!!!.
Unha aperta.
:)
Depois da cirurgia, estou voltando aos poucos a visitar os amigos.
Tinha muitas saudades, especialmente do Leo que está a ficar um homenzinho.
Um abraço aos dois
Con esta foto evidencias as moitas desfeitas e atentados que teñen sufrido os hórreos ao longo de toda a xeografía galega. Esta aberración merece figurar nunha antoloxía do disparate. Abafado, asombrado, amilanado, escarallado... quedou o pobre do canastro.
Unha aperta.
Mira que e feo,eh!
A quen pode ocurrersele algo así?
O tira o no lo tira e punto.
Bicos
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio