Manifa

Tras uns días de indecisión acordei ir á manifestación en Santiago. Por razóns de saúde tiven que abrigar o pescozo e falar aínda menos do habitual. Polo camiño adiantei muitos veículos con pegatinas de " GZ " e " Nunca Máis " ( nótase que esta xente conduce dentro da velocidade legal ). Fóra da autoestrada ( muitos cartos fixo a conta da manifestación ) había cazadores e algún paisano traballando o campo.
En Santiago aparquei onde puiden por San Lourenzo e xunteime coa familia Eira de Balixe-Paidovento e un mar de miles e miles de persoas de distintas idades, de variada indumentaria e con diferentes sotaques. Había multitude de mensaxes e ondeaban un feixe de bandeiras. Na marcha soaban consignas e cancións acompañadas con gaitas, pandeiretas e tamboríns. Ao primeiro acompañamos unha pancarta co lema " Ego galego ", logo cadrounos detrás da xente de Adega, máis tarde camiñamos á beira da actriz Uxía Blanco, adiantamos a Antón Santamarina, admiramos as carreiras e chimpos de Isca, etc, etc.
Cando chegamos á praza das Praterías xa estaba a praza da Quintana acugulada de xente e ían repetir o manifesto. Logo houbo un momento de caos no que unha xente foi ao Obradoiro e outros seguiron entrando na Quintana polas Praterías.
Despóis era hora de xantar e recoller e rematou a manifestación coa marea de xente diluíndose polas rúas contenta e satisfeita por formar parte deste soño.