Por eses camiños

 

Hoxe Xela foi invitada a xogar á casa dun compañeiriño e alá a levei. Primeiro cría que a casa era no camiño dos Ferranchos pero chamei á nai e díxome que era o seguinte camiño, o camiño da Marquesita que se levantase a cabeza volvía á tumba con adornos que lle puxeron no poste.

 





Máis tarde comemos unhas uvas dos paxariños que non son " vergonzas " senón uvas que nacen naturalmente de viñas abandonadas e que son sás, sen ningún produto artificial e están boísimas.