Paseos e visitas

Marchou a chuvia e xa se pode pasear con Xela e os amigos polo río Guindastreiro. Lembrei cando me bañaba no Peirao, présa que agora non sei onde está se é que existe hoxe. Tamén xoguei á pita coa beba que me chama Pepe e que lle dá zurras no cu aos bambáns porque están maliños.
Tamén fun por ese Vigo en obras coa rúa Príncipe onde a xente enmascarada viña contra min ata que caín da burra e mirei no chan as pegadas pintadas indicando o sentido de marcha. Merquei tapabocas do Rei Zentolo farto de tanta bandeira rojigualda. Non puiden evitar a visita de Librouro despois de tantos meses. Un emigrado en  Bruxelas  dicía que non aprendemos e que as máscaras e establecementos pechados chegaron para non marchar.
E hoxe os veciños convidáronnos a xantar e houbo unha parella de visitantes. A lereada e o licor café rularon e falamos de todo, ata de piscinas; unha de tinto e outra de branco cun dono peneque el que quería nadar coma un porpiaño.
E mañá haberá unha paseata a unha illa que non quixeron os reis de hai cen anos, parviños que eran !