Fusilando
Cando digo fusilar refírome a facer fotos doutras fotos que isto é outra das vantaxes das cámaras dixitais.
As últimas fotos que fusilei son do libro " A illa de Ons, unha cultura, unha identidade " onde saen fotos da década dos 60 feitas por un sueco que estudou antropoloxía e, despóis de estar nas illas Faroe, pasou a vivir na illa Ons. A vida fixo das súas e o sueco rematou por namorar e casar cunha moza da illa. Bueno, supoño que aquí haberá unha historia ben fermosa de amor esperando por unha película pero eu non vou facela. O que si vou facer é deixar fotos fusiladas dese libro feitas por un sueco que quixo retratar unha xente e uns costumes diferentes.
Etiquetas: etnografia II, fotografía, lecturas, natureza II
enviado por paideleo @ 10:32 p.m.
15 comentarios:
Gústame o concepto de fusilar fotos, é unha idea moi boa para conseguir imaxes que doutra maneira sería difícil.
Un saúdo.
Si, eu tamén fusilo algunhas fotos de cando en cando. Apertas.
Fíxate nos rostros das xentes, son a alegría pura.
son a inocencia pura: o grande acontecemento, saír nunha fotografía...!
o rosto da gente é fermoso mas as vacas som rijas como há tempo que nom se ve uma...
Eu non coñecía este significado do verbo fusilar. Pero é moito máis fermoso ca o outro que lle coñezo. E ademais é unha actividade que practico con moitísma frecuencia.
O mundo ido da illa de Ons é unha lección de historia recente. E as fotos son un tesouro. A cara da moza que leva o saco na cabeza reflicte todo no seu xesto.
Moi interesante.
Unha aperta.
si, e agora a súa muller é un dos informantes máis importantes para os que buscamos saber un pouco máis da música tradicional. Pandereteira coma poucas.
fermosas fotos
o meu avó, Antonio "o Zabala" de Cangas traballou na illa máis de 15 anos coidando cabras e collendo toxo para as cortes. Como de pequeniño tivera a polio, non lle deixaran saír da illa para xogar con outros rapaces. Sempre me contou que pasara moita fame e moito frío, pero que botaba de menos o cheiro da illa. Eu, sendo de Cangas, nunca fun a Ons...
Unha aperta
encántanme as fotos antigas!!
fusilar fotos, non o escoitara nunca, tomo nota
un bico
fermosas fotos, e fermosa illa, bicos
Encántanme as fotos,a última é a expresión da naturalidade e ledicia,como se chama o fotográfo?
saúdos.
Fermoso post cheo de fotos fusiladas que nos fusilan.
Preciosas fotos.
¿Estarían cargando herba ou toxos no carro?
A min, que son de terra adentro, faime moita gracia ver facer estes labores agrícolas á beiriña do mar.
Conocí a Stephen Morlin el año pasado, mesa y mantel por medio. Un experto en embarcacións tradicionais galegas, coma a dorna. Un exemplo do que é atopar o que se quere facer na vida coma unha revelación.
A historia de amor de eses dous, ben valía a pena de facer unha película.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio