leoeosseus

luns, 16 de febreiro de 2009

Conservando


A foto esta ten uns aniños e foi feita por unha estranxeira en Arbo. Gústame polo enfoque que ten e o colorido ( gaña se a amplías clicando nela ) e serve de testemuña do cambio dos tempos porque esta viña hoxe non existe e o feixe de veigas adicadas a millo coas súas medas agora están adicadas a viño.
Eu creo que un blogo é unha ferramenta ideal para conservar fotos e textos en forma de diario que co tempo gañan valor.
E por iso hoxe quero conservar as anécdotas do Leo " bautizando " pedriñas no xardín da avoaM, o riso que botamos cando queriamos gravalo cantando " Cumpleaños feliz " ao avóM e soltou a canción de " Caracol, col, col ", a ledicia que levou probando o disfraz de indio cos curmáns e o falar " extraterrestre " cando colle o teléfono.

Etiquetas: , ,

8 comentarios:

Ás 16/02/09, 23:04 , Anonymous Anónimo dixo...

Todo ten un principio e un final...Non hai dubida, o que pasa é que nos aferramos as cousas e non queremos que estas rematen...nin sequera aunque estemos cheos de merda

 
Ás 17/02/09, 09:08 , Blogger Antón de Muros dixo...

Un blog pode ser unha boa testemuña :-)

Unha aperta.

Antón.

 
Ás 17/02/09, 10:13 , Anonymous Anónimo dixo...

Este post e o anterior son do máis fermoso que che teño lido. Preciosos!

 
Ás 17/02/09, 10:41 , Blogger ♥ meninheira ♥ dixo...

hahaha asi que fala extraterrestre? Nos meus tempos aprendíamos inglés :D

Un biquiño

 
Ás 17/02/09, 11:02 , Blogger George Amorim dixo...

Tens toda a razón,amplíando a foto se ve moito mellor os contrastes de colores.Es preciosa!Bicos

 
Ás 17/02/09, 14:44 , Blogger An dixo...

E unha boa soporte si señor, o leiño vaiche adiantada. xa aprende o idioma do futuro, no futuro o idioma interestelar vai ser o estraterreste.hehehehe. Eu criei un caderno para algo parecido, rescatar a memoria do meu pobo , hoxe afundida en sabe deus onde....agardo poder poñerme máns a elo dentro de pouco. Saúdos e apertas

 
Ás 18/02/09, 09:42 , Blogger Merce dixo...

Tes toda a razon do mundo. E un xeito de ir dia a dia deixando testemuña daquelas cousas pequenas e grandes, que importan e que che arrancan un sorriso, e de recordar un momento, de revivilo, un pequeno diario no que en cada entrada deixas un pouquiño de ilusion para compartir.

Bicos.

 
Ás 18/02/09, 17:30 , Blogger abueloscrisytoño dixo...

peke ten razón, tes un puntiño moi expecial de persoa moi sensible.

 

Publicar un comentario

És humano ti ?

Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]

<< Inicio