E a primavera atropélanos

O día do pai pasou e algúns dos agasallos xa foron para o bandullo e non só o meu bandullo.

 

 

Un presente de Xela non se pode comer pero é unha artistada das dela.

 



 

 

O tempo de marzo é así como di a bisavoa Celia: " Marzo, marzán: á mañán cara de can, ó mediodía cara de raíña e á noite corta coma unha fouciña ". Tanto é así que Xela máis eu andamos cos mocos ás voltas e o pobre do Leo está con febres e sen ir á escola. Xela di que vai esquecer facer contas como o do cartel que esqueceu como se escribe a letra " v ".

 



 

 

E a crise que segue co enésimo exemplo: a xente de Pescanova facendo folga.

 

A primavera atropélanos !.