Día do can

Seica hoxe é o día do can e a nosa cadela está tranquila dentro da casa para non sufrir as calores de fóra.
Quen sufriu pero por mor das vespas foron os avós de Arbo. Na horta teñen un pé de andamio para soster uns arames e alí aniñaron unhas vespas. Cando foi avoaM coller uns pementos dúas vespas picáronlle e de tan mal que estivo foi a urxencias á Caniza. Atendérona ben e rápido e descubriron que é alérxica. Déronlle unha especie de xeringa para outra ocasión e a mala sorte foi que no domingo volveron picarlle. AvóM ía porlle a cura e pinchou o dedo e desta volta foi o avóM a urxencias co dedo inchado, negro e adormentado. Agora están os dous ben.
Onte fomos a Vlrñ cunha amiga e a filla e perdeu a chave do coche. Tivo que chamar ao home que lle trouxese unha copia e así tamén el coñeceu a praia.
E por fin nos arranxaron o termo da auga quente que aínda estaba en garantía. Tiveron que cambiar unhas resistencias que en teoría duran cinco anos pero neste caso non chegaron a ano e medio.
Tres exemplos de que case todo ten solución.
E hoxe é o día do can e aí  a está tan feliz e sen máscara.