Póndome no día

Hoxe por fin temos interrede despois da colgada que nos fixo unha compañía durante once días.
E nós estivemos pegando unhas voltas por terras de Acedre e Pantón co seu alpendre para comer polbo nas feiras, o encontro cun amigo da infancia que versionara un poema de Bécquer e a imaxe simpática dun xenete ao que lle serven un calimocho montado a cabalo.

O Leo está adestrando nun equipo de fútbol dunha parroquia veciña. Van varios compañeiros de clase e está contento. Eu aproveito para descubrir pintadas mentres exploro camiños da miña infancia polas Barreiras de Centeáns.

A calor esquívase en praias ou en cinemas con películas trepidantes como " Os Incribles 2 " onde a mala semellábaseme a unha coñecida romanesa.

Houbo un día festivo que aproveitamos para ir a Fisterra coa súa praia Langosteira con augas boas de temperatura de maneira mui excepcional.

Merendamos no barco das merendas de Sardiñeiro coa súa praia cada vez máis pequena por un regato que verte alí. Supoño que o novo peirao tamén influi no achique do areal.

Unha mañá foi adicada ao cabo Fisterra cos seus peregrinos e turistas, un guitarrista que alegraba, un selador extraoficial do fin do camiño, as pintadas e pegatinas de peregrinos, un ratiño bebé e unha torreta que caía enriba nosa por efecto óptico.

Tamén fomos á praia de mar de Fóra coas súas moras, as súas ondas perigosas, os seus turistas atrevidos ( que nos fixo lembrar Reynisfjara ) e o instituto con pista deportiva para animar a Leo a mudarse aquí se atopo eu traballo de repartidor de pizzas ou recolledor do lixo.

Voltamos a Sardiñeiro e na despedida saudei a Palmira e coñecín o seu fillo Etel.

E de remate deixo unha foto dunha leiterena das praias.