leoeosseus

mércores, 9 de novembro de 2016

Novembrizando


E chegou o frío como mostra a moneca do tempo do Ferral.


Estivemos pouco tempo na festa dos Calacús. Eu comín castañas e os nenos churros de chocolate. Como mudan os costumes !.



Topamos esta nota no cuarto de Leo e o ratiño Pérez deixoulle algo a Leo. O neno quedou gratamente sorprendido e non sabía por que o ratiño fixo a súa aparición. Non sei; aquí pasou algo raro.

Levo tempo sen escribir porque esta vida absorbe o tempo libre. Tamén estivemos liados preparando un traballo da " Volta ao mundo en oitenta días " polos EEUU para Xela. Extrañoume que fixese parte do percorrido nun trenó con velas.

A Torredocaminho tamén ocupa parte do meu tempo e así aprendín a canción que tararea un compañeiro cando está cabreado e non é outra que a de Xesuscristo Superstar.
A miña canción cando estou algo encabuxado é a de " Carros de fuego " ou a de " La, la, la ".
Eu aprendín na mili iso de " Cuando un gallego canta o le dieron por el culo o poco le falta ".
Ti tes alguna musiquiña para eses momentos de rabia contida ?.

Etiquetas: , , , , ,

2 comentarios:

Ás 11/11/16, 01:36 , Blogger Elvira Carvalho dixo...

Muito interessante. Especialmente esse costume de cantar quando se está encolerizado com algo. Nunca tinha ouvido nem lido nada assim.
Um abraço

 
Ás 14/12/16, 12:04 , Blogger Paz Zeltia dixo...

mmmm Leo misterioso... mmmm

Eu non canto cando estou cabreada. Digo unha letanía de malas palabras, buscando a máis gorda e irreverente que se me poida ocorrir. Todas teñen que ver coa evacuación corporal. Dou medo.

 

Publicar un comentario

És humano ti ?

Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]

<< Inicio