O meu maniscoto preferido

O Leo está grande e case do meu altor. Ten os seus grans da pubertade na fronte e esa voz chea de pitidos de época de cambio. Cambiou de equipo de fútbol pero aínda non compite porque non lle dan dado a baixa no equipo anterior.
No instituto vai ben e quixo facer unha folga de zurdos ou maniscotos que quedou en nada.

O amigo Xabres da Teixeira quería saber do Leo, o meu maniscoto preferido e aquí queda este resumo pequeno coma este febreiro.

Centésimo cuarto mes

O sábado andaron dous choqueiros meténdose con algunha xente. Xela ía de gato boxeador e o que isto escribe de pallazo un tanto satánico co esa máscara que a cadela ben que me escapou.
Non hai muita novidade con Xela. Segue polifacética e tanto xoga ao xadrez coa Tablet, como mira a tele ( agora está cos Pokemon ), como toca o piano, como xudía coa cadela, etc.
Creo que xa rematamos de disfrazarnos este entruido que mañán chove que senón Xela iría co do cole de super heroína contra a pobreza.
Xa miraremos.

Ganar ou gañar ?

Aí atrás apareceu este cartaz en Vilaguindastre onde relacionan mui atinadamente a relación entre os videoxogos, a comida lixo e a obesidade. Ata  aí todo mui correcto e orixinal. Pero hai dous detalles que non me acaban de convencer. Un é o local onde estáchantado o cartel que é un predio onde van ou ían drogodependentes chutarse e non son mui obesos que digamos e semella unha burla.
A segunda cuestión é o " gánalle " que non me semella mui correcto. Por aquí dicimos " gañar " e da xente boa dicimos que " ten o ceo ghaño ".
Consulteino e non o aclarei. Terei que pregunta a Esther e o seu # digocho eu.

Curtas e máis

Onte fun ao centro de Vilaguindastre e aparquei detrás desta construcción abandonada que era un bar dos meus tempos mozos: O Tovarich. A poucos metros estaban a gravar no Maracaibo unha curta baseada nun libro escrito por un veciño. Máis adiante había un furgón de Distribucións " O vello vaise ".

Como remate mirei outro veículo pero desta vez era dun crematorio de mascotas.
Que cousas hai saíndo da casa !.

Centésimo terceiro mes ( e mais unha chea de días )

Desta volta tardei un pouco muito en escribir. É o que ten estar sen interrede na casa. E alá foi o mesario de Xela pero hoxe podo escribir.
Pois Xela vai ben. Deixou o pingpong e volveu a ioga  para deixalo tamén. Segue enamorada do piano e do xadrez e no cole vai mui ben coas notas.

Ten tempo para facer enquisas sobre caníbales e sereas e facer a súa estatística !.

 

Como come pouco ten tempo para debuxar.

 

Espero escribir agora que temos fibra e a coca do cable no sitio ( vaia palabra para definir a sobra dun cable ).

O dito, seguirei comunicando.