Misterios de San Pedro

Algunhas tradicións van a menos coma o costume de roubar carros e cancelas na noite de San Xoán ou na de San Pedro.
Na foto está o resultado desta noite de San Xoán en Vilaguindastre onde apareceron  nun sitio céntrico " misteriosamente " vallas e unha porta de madeira.
Hoxe percorrín algúns lugares camiño de Arbo onde outros anos aparecían cousas pero neste ano non había nada.
Outro costume que vai a menos.

Non deixo de abraiarme

Xela ten algunhas cualidades especiais. O outro día aburríase esperando que arrefriasen unhas patacas fritidas así que se puxo a debuxar o home dunha foto famosa e saiulle mui ben.

E como é así de inquieta agora colleulle o gusto a facer sudokus.

Esta nena non deixa de abraiarme. E iso que non come !.

Sétimo ano ( e mais un día )

E a xoubiña fixo os sete anos e ganas que tiña xa que contaba os días e as horas !.
Xa recibiu algúns regalos da familia: para pintar, para mergullarse, para xogar ao béisbol, para lanzar polo aire e máis.
Na foto está diante da fogueira de San Xoán en Vilaguindastre que semellaba adicada a ela. Muito correu ao redor dela debaixo da auga que botaba a mangueira de protección civil.
No cole tivo boas notas ( como Leo tamén ) e xa están de vacacións.

Baixando fumos

Si, hai veces que o mundo real nos agasalla con personaxes como saídos dun chiste. Hoxe atopei un de camisa rosa e chaveiro co símbolo BMW por fóra do peto do pantalón para presumir. Á hora de pedir un café deu máis instruccións que as dadas para montar un submarino real e o máis "simpático" foi cando dixo:" Perdona, yo no soy misógino, pero para hablar de fútbol no hablo con mujeres". Por fortuna, semella que hai alguna xustiza chegada de quen sabe onde e o equipo del creo que rematou a súa xogueta no mundial de fútbol. Vamos, que apañou unha cura de humildade.

Na imaxe sai un camareiro cunha cara que me soa un algo no cómic " O báculo de Daghdha " de Norberto Fernández que serve para aprender de lugares portugueses e galegos.

Vilaguindastre tristemente famosa

Viaguindastre foi famosa hoxe por un caso máis de violencia machista. Un home matou a súa parella e logo matouse el.
Ogallá que muden as mentalidades ancoradas no pasado !.

Arte con sprai



Hai xente que admira a cantantes, ou a actores ou a futbolistas. Eu prefiro escritores, debuxantes , fotógrafos e grafiteiros.
O graffiti de abaixo combina fotografía antiga con graffiti dun xeito marabilloso.
Que envexa !.



Por un trapo

Hoxe fotografei esta casa de Vigo con esas bandeiras e esa pintada. Na varanda hai dúas bandeiras españolas verticais co amarelo gasto das inclemencias e cun crespón negro e no centro a bandeira venezolana. Nunha esquina ondea a bandeira española actual. Unha máis das muitas que se amosan estes días polo mundial de fútbol. Ao lado da porta hai un cartel pequeno que di " Que Dios te dé el doble de lo que me deseas a mí ".
E no portalón escribiron: " Facha Quita a bandeira 1º AVISO ". E eu que non acabo de entender onde está o problema e a que bandeira se refire porque a bandeira española é a actual, non ten aguia ningunha.
A min pásame coa bandeira española como a Carlos Miranda como ben explica no seu artigo " Un problemón con la bandera " e non me chista nadiña a bandeira pero de aí a insultar e pintar avisos nun portalón hai un abismo.

A corenta de maio

...E non quitamos o saio que parece que imos para o inverno e así nestes días de chuvia estamos case sempre recollidos.
Esta semana tocou intentar facer robots e alá estiven rompendo os cornos cunha man robótica que non traballa.
Os que si traballan son os da escola de música de Xela que fixeron unha actuación cos alumnos vestidos de animais da selva
Como di o cartel: o camiño do éxito é a actitude: pensa, crea, atrévete.

Pan e máis

Sábado foi a 3ª Feira do Pan do Porriño e alá fun eu dar unha volta. Había concurso de empanadas caseiras con comentarios simpáticos como mostra a foto con esas caras rideiras. Había postos de produtos de panadería e doutros produtos como viño, cervexa, embutidos, queixo, licor da Louriña, requeixo, marmeladas e non sei se deixo algo atrás. Alá falei con coñecidos de hai pouco e outros de hai trinta anos e marchei cun queixo de cabra dun francés afincado en Castro Caldelas, unha barra de espelta, unha bica dunha panadería nova e unha botella de crema de licor " Terras do Louro " de Mosende. Aparte levei postos algúns licores, unha cervexa e un anaco de panettone aparte de lembranzas e boas lerias.

Alá quedou maio

Maio marchou coa súa feira do libro en Vilaguindastre e onde Ledicia Costas me asinou libros e dixo que o seu preferido era " Un animal chamado néboa  ". Ledicia mostrou humor cando asinou nunha pelota dun neno que lle dixo que non trouxera ningún libro.
Xela mais eu fomos ata o instituto veciño mirar a obra de teatro " Estes zocos non son para min " de Raquel Castro que é unha versión simpática e feminista da Borrallenta.

No cole houbo o festival fin de curso coa actuación musical de Uxía e Magín Blanco. Os nenos fixeron coreografías das súas cancións.

E xa rematando miramos " Muiñada " unha obra de teatro onde se reviven os tempos aqueles onde se ía moer millo aos muiños e as parellas namoraban cos contos e bailes. A obra de Ana Carreiras ten un texto rico en refráns e ditos que se van perdendo.