leoeosseus

sábado, 31 de outubro de 2009

Calacú 2009


O calacú deste ano descansa no cole do Leo, así como outro calacú plástico para gardar lambonadas, unha bruxa con ameazas e unha capa de vampiro que usou pouco Leo. Alí non pasan frío, nin nós tampouco con este tempo primaveral. O que non descansa é o interior do calacú que foi parar aos nosos bandullos en forma de biscoito de calacú.
Agora espero desfrutar da seguinte festa no calendario: o magosto.

Etiquetas:

mércores, 28 de outubro de 2009

Meme do libro galego


O amigo Manuel embarcoume nun meme creado por el.

Este meme consiste en sortear un libro en galego ( ou portugués ) escrito, a poder ser, por un autor da zona. Unha vez escollido o libro pásaselle a bóla a cinco blogos máis. E o día 30 de novembro faise o sorteo do libro ofrecido entre os comentaristas desta entrada.

Bueno, pois eu entrei na librería máis antiga de Vilaguindastre e alá buscou a dependenta escritores da zona e do pouco que había o libro da foto foi o que me convenceu. Titúlase " Alma de can " de María Magdalena Domínguez e ten ilustracións de José Crespo. A poetisa non é precisamente de Vilaguindastre pero respira os mesmos aires.

E agora pásolle a bóla a ( e que me perdoen ) :

- Manolo Busto.

- Bolboreteira.

- Día a día.

- An.

- Peke.

Etiquetas: ,

martes, 27 de outubro de 2009

Trinta e sete meses


O Leo chegou aos trinta e sete meses nun momento que debería permanecer conxelado. Está cheo de vitalidade e dorme e come ben, no cole prospera e atende e vaise relacionando. Xoga co seu amigo X. e é agarimoso, obedece bastante e está simpatiquísimo co seu falar de trapo.
Digo de conxelar calquera momento antes das tres da tarde de hoxe porque despóis tivo tres " escapes " seguidos cos pises.
De todas formas non hai queixa.

Etiquetas:

luns, 26 de outubro de 2009

Menos mal !


Estes días foi todo gañar. Gañei unha hora máis o domingo e á tarde aínda sumei outra máis dando unha volta por Portugal ( foto tirada por min no parque fluvial de Vila Nova de Cerveira onde se ve o río Miño con Portugal á esquerda e Galicia á dereita ). Hoxe tocoume unha palmeira de chocolate gratis e nun teléfono público topei unha moeda de dous euros. Invertín eses cartos nun cupón da Once e non me tocou nada. Menos mal que seguro que sendo rico non había de conformarme co que teño !.
Son un tipo afortunado !.

Etiquetas:

xoves, 22 de outubro de 2009

Coito infantil


Estes días trato de ler e mirar todo o que hai na rede sobre a manifestación e así puiden escuitar as arengas na praza da Quintana onde non fun quen de entrar fisicamente o día da manifestación. Xurxo Souto animou á xente nova das cidades galegas a empregar o galego e iso fíxome lembrar a miña infancia viguesa. Eramos rapaces e xogabamos na rúa aos xogos típicos da época e un que había era o " coito ". O " coito " non é outro que o xogo das agachadas ou escondite e tamén era o nome do pando. Pasaron os anos e mudei de domicilio e poboación e xa ninguén coñecía o meu " coito " infantil. Medrei máis e coñecín o outro tipo de coito. Agora non me queda máis que rir comparando os dous coitos e tamén, por que non ?, extrañar aquel tempo do coito infantil.
A foto preciosa de Doisneau topeina en Taringa.net onde hai máis fotos deste e outros fotógrafos.
Postdata: aparece a palabra nun dicionario de ausencias da illa de Arousa.

Etiquetas: , ,

martes, 20 de outubro de 2009

Un paso máis para Leo


Onte puidemos facerlle o DNI ao Leo na comisaría chea de niños de anduriña abeirada ao río Miño. Pensei que habería problemas porque non coincidían as imaxes escaneadas dos dedos de Leo e houbo que escanear case todos os dedos das dúas mans ata conseguir imaxes similares e co Leo chorando coma se o torturasemos. Logo co DNI xa lle puidemos abrir unha conta bancaria e obsequiáronlle o típico peto-porquiño de toda a vida.
Hoxe fomos ao mercado en Vilaguindastre e acollémonos dun batagón inesperado na capela da foto. Alí prendemos unhas velas para san Benito para distraer ao Leo e, sería miragre se eu crese niso; pero o Leo pediu pis por primeira vez hoxe e que alegría nos deu !.

Etiquetas:

domingo, 18 de outubro de 2009

Manifa


Tras uns días de indecisión acordei ir á manifestación en Santiago. Por razóns de saúde tiven que abrigar o pescozo e falar aínda menos do habitual. Polo camiño adiantei muitos veículos con pegatinas de " GZ " e " Nunca Máis " ( nótase que esta xente conduce dentro da velocidade legal ). Fóra da autoestrada ( muitos cartos fixo a conta da manifestación ) había cazadores e algún paisano traballando o campo.
En Santiago aparquei onde puiden por San Lourenzo e xunteime coa familia Eira de Balixe-Paidovento e un mar de miles e miles de persoas de distintas idades, de variada indumentaria e con diferentes sotaques. Había multitude de mensaxes e ondeaban un feixe de bandeiras. Na marcha soaban consignas e cancións acompañadas con gaitas, pandeiretas e tamboríns. Ao primeiro acompañamos unha pancarta co lema " Ego galego ", logo cadrounos detrás da xente de Adega, máis tarde camiñamos á beira da actriz Uxía Blanco, adiantamos a Antón Santamarina, admiramos as carreiras e chimpos de Isca, etc, etc.
Cando chegamos á praza das Praterías xa estaba a praza da Quintana acugulada de xente e ían repetir o manifesto. Logo houbo un momento de caos no que unha xente foi ao Obradoiro e outros seguiron entrando na Quintana polas Praterías.
Despóis era hora de xantar e recoller e rematou a manifestación coa marea de xente diluíndose polas rúas contenta e satisfeita por formar parte deste soño.

Etiquetas: ,

venres, 16 de outubro de 2009

Recreo na fotografía


Un dos meus divertimentos é ollar fotografías e isto da interrede é o tal para iso. Quedei enamorado desta foto de Paul Fusco feita desde o tren onde ía o corpo de Robert Kennedy. Tamén merquei un libro marabilloso e barato sobre fotos de indios de Edward S. Curtis e navego por sitios de fotografías marabillosas como photodom, photo.net, negativodigital, magnum ou trekearth entre outros lugares.

Etiquetas: ,

xoves, 15 de outubro de 2009

Sobre o funcionariado ( perdón por falar en xeral )

O Leo aínda non ten conta bancaria. Fan falla requisitos como o certificado de empadroamento e o certificado de nacemento. O certificado do nacemento déronmo nun momento e sen problemas; o do empadroamento xa foi outro cantar. Esperamos un tempo no concello e atendeume o funcionario " escribidorcondousdedos ". Expliqueille o meu caso e pediume o meu nome. Buscou no ordenador e si aparecía eu no meu domicilio pero non a miña muller e o Leo. Díxomo coma se fose culpa miña. Logo deille o nome da muller e aparecía noutro enderezo xunto con Leo. Seica houbo un erro de nomenclatura e misturaron número de vivenda con portal e con bloque pero eu sei que o culpable foi ese mesmo funcionario. Alá empezou a fuchicar e a bufar diante do ordenador e rematou dándome o certificado do empadroamento mal chanchullado no cal todos vivimos xuntos no número 12, portal 12, bloque 12.
A ver que sae de aí !.
O madrugón queda para outro día no que pasará outra historieta burocrática. Segurísimo !.

O chiste pilleino da interrede buscando imaxes de funcionario en Google.

Etiquetas:

martes, 13 de outubro de 2009

Empeza o control



O Leo xa está muito millor. Supoño que o tratamento e os comentarios " blogodesexantesdeboasaúde " axudaron bastante. Graciñas !.
E paso a outro asunto. Hai pouco foi o aniversario do Leo e xuntou agasallos e cartos así que decidimos romper o peto e xa hai unha cantidade xeitosa. Decidimos abrirlle unha conta pero o neno ten que ter un NIF así que fomos facerllo e dixéronnos que era millor facer o DNI pola coincidencia de número e tal. Fomos informarnos e hai que seguir o sistema primitivo de erguerse cedo para coller un dos 40 números diarios que reparte o funcionario. Aparte do madrugón eu miro outro defecto: a foto. A foto que lle fixemos ao Leo é bastante máis fea que esta que puxen de exemplo.
En fin, sempre queda o consolo de que hai que renovar o DNI cada certo tempo e, con el, a foto.

Etiquetas:

domingo, 11 de outubro de 2009

O Leo pochiño


O Leo leva unha semana un pouco pocho con febres intermitentes, toses, sestas longuísimas, malas noites e días pouco millores, escaseza de apetito, malhumor e con gañas de aghalimos, colos e carranchas, fregas e cóxegas. E nós tratamos de que supere esta etapa con doses de Dalsy, mimos, bicos, tomas de temperaturas, compaña na cama, visitas a pediatra e urxencias, chocolate, contos e películas.
Agora quedan lonxe aqueles días nos que só tomaba teta e estaba forte e repoludo. Nesa época unha señora comentáralle á avoaM: " Os nenos de aghora están tan ben mantidos de tanta trapallada moderna que lles dan ". A avoaM díxolle que non, que o Leo só tomaba teta e a señora remendou rápidamente e retrucou así: " Se é o que digho eu: non hai nada como a teta ! ".
En fin, ninguén nos dixo que criar un fillo era doado.

Etiquetas:

sábado, 10 de outubro de 2009

Casualidade


Hoxe por casualidade coincidín na rúa con tres antigos compañeiros de outros tantos traballos anteriores: un de hai nove anos, outro de hai seis e outro de hai tres anos. Aledoume velos e saber que as súas vidas van ben. Pero non nego que me pareceu extraño este fenómeno e non sei se significará algo. Iso si, quedo coa despedida que me dixo un: " Cuidate que é gratis ".

Etiquetas: ,

mércores, 7 de outubro de 2009

Códigos

Hoxe descubrín de casualidade ( vía Google ) que hoxe é o aniversario da creación dos códigos de barras que representan números cunha combinación de cantidade de liñas e diferentes grosores.
Isto fíxome lembrar que nas serrerías de granito tamén empregan un código de cores para matricular os bloques de granito. Tamén podo dicir que non é mui eficaz polo desgaste das cores e porque hai máis daltónicos do que semella ( afecta muito máis a homes que a mulleres ).
Déixoo aquí como curiosidade.
Embaixo deixo un exemplo.

Etiquetas:

martes, 6 de outubro de 2009

Seguros



Esta mañá tiña un xuizo como parte demandada. Houbo sorte e non chegou a celebrarse porque a miña ex-compañía chegou a un trato co denunciante. A compañía non nos avisou disto pero non nos extraña despóis de deixarnos sen seguro de coche durante un mes sen aviso ningún. Iso si; para mandar felicitacións de aniversario cando eramos bos clientes si que andaban lixeiros.
Cambiamos de compañía aseguradora e non sei onde nos metemos porque lendo os casos que non cobre o seguro aparece este apartado:
" f) La modificación de la estructura atómica de la materia y sus efectos ".
En fin, que non nos pase nada.

Etiquetas:

sábado, 3 de outubro de 2009

Igualdade na illa


Hoxe fomos en barco á illa de San Simón que había unha xornada de igualdade de pais e nais e fillos e fillas. Houbo unha charla para os pais mentres os nenos tiñan contacontos e eu aprendín da vida dunha muller pirata: Mary Read. Logo houbo obradoiro de danzas do mundo: " caracolillo " do Ecuador, baile grego, country, danza do ventre, baile de Hawaii ( os movementos son como unha linguaxe de signos ) cunha canción de Elvis Presley para rematar con baile galego ( a rapaza ergueu a saia e mostrou os pasos e sorprendeume o movemento que hai debaixo desas saias ). Logo houbo obradoiro de cociña pero xogando: o cociñeiro tiña os ollos vendados, o axudante tiña as mans atadas e foi simpático ver dedos dentro da maionesa ou xoubas no cacharro do queixo fresco. Logo tocou o xantar con mexillóns, pasta, xamón asado e tetilla con marmelo ( foi mágoa a falla de café ) . Ata as seis houbo xogos ideados por un home que semellaba un inventor simpático. Fíxoos con chatarra, pelotas e pintura de cores. Ás seis houbo un cuarteto feminino que tocou música composta por mulleres e, ao remate, tocou montar no barco de volta cando empezaba a chuvia.
Foi un sábado distinto e o Leo desfrutou co seu amigo X.

Etiquetas:

venres, 2 de outubro de 2009

Rebusco


Hoxe axudei a avóM a apañar as derradeiras uvas tintas desta vendima 2009. No Couto tiña que haber un munico delas pero algún " mui curioso " xa as apañou ( forma simpática de denominar a un ladrón polas terras de Arbo ). Fomos a San Benito, Correlos e Reghengo e xuntamos catorce municos. Xantamos croques e cocido con feixóns ( " caldo sen feixóns é como home sen collóns " di a bisavoa Celia ). Despóis do xantar fomos á Insua, Tumbalobos, As Carmelas ( As Laxiñas xa están a monte; " traballar por quecer non é nada ", di avóM ) e rematamos na Louriña. Logo tocou estrughar todo e inda deu uns 400 quilos.
Abur, viñas !.

Etiquetas: ,