Octoséximo quinto mes

A xoubiña está no seu ambiente na praia. Báñase a pesar de algas e peixes, mergúllase e pasa entre as pernas abertas, refresca á familia póndose enriba e na area argalla antenas wifi, trampas para peixes ou paraísos para formigas. Tamén xoga coas paletas ou cunha nena veciña de toalla á petanca, facer castelos ou repartir cunchas.
Todo vai ben.

Hablando español

O outro día fomos ao cinema e xa tivemos que dividirnos: Xela foi coa nai a mirar " Hotel Transylvania 3 " e eu con Leo e T.S. fomos mirar " Jurassic World 2 ". A película estivo ben e emocionante pero aproveitaban a falla de luz e a chuvia para mostrar dinosaurios. As personaxes desbordaban chulería e a filla de Charlot desapareceu sen máis da película pero ben todo pola trama e desenrolo.
E, aparte do cinema, tocou máis mundo español-falante coa visita da familia de Mallorca ou hoxe mesmo falando co ecuatoriano pai de T. S. que apareceu de visita sorpresa. E si que me costa falar español que teño que pensar antes de dicir nada. Menos mal que me queda a lectura de libros de Manuel Rivas que leo por cortesía do Restaurante O Carlete que ten ese espíritu galeguista e altruista de deixar libros nun anaquel para uso e goce de quen queira.

Ricos VS pobres

Tanto na terra coma no mar hai contrastes e así presento hoxe dúas fotos feitas no mesmo lugar. Unha mostra o iate de Amancio Ortega, un dos homes máis ricos do mundo e non falei con el: había que nadar muito e había seguratas que seguro que mo impedirían.
E na foto de abaixo está José Iglesias de 85 anos que mantén para o seu lecer a chalana ou ghamela " Polvo ".
Onte tiven un parrafeo co el porque lle desapareceu o " besón " que é un tapón de corcho do fundo da chalana e enchéuselle de auga e tivemos que achicarlla para póla a flote.
O vello mariñeiro vive só porque na Coruña non hai chalanas no porto. Agora non pesca pero ten a gamela por hobby anque máis lle valía tela en outro sitio que a xente protesta polo perigo que supón o " risón " que é a áncora.
Eu penso que a xente debería ter un pouco de comprensión polo home este e compartir as areas coas embarcacións como se fixo toda a vida.

Cambiando de tema. Descubrín dúas cancións que dedico aos ricos e aos pobres. A dos ricos é de La Raíz e titúlase " Rueda la corona ". A canción para os pobres e especialmente José Iglesias sería " Pobre pescador " de Lone Star.

Vlrñ 2018

Neste mes eu teño que traballar pero a familia está en Vilariño.
Por esas terras pouco cambiou a cousa: este ano están de moda os flotadores de unicornios e flamencos enormes. Os locais seguen máis ou menos igual anque abriron algúns máis. A xente semella que é a de outros anos como o vello da chalana " Polvo " que o outro día tivo un " debate " cunha fodechinchos porque deixaba a chalana na area e algún neno podía espetar o rizón. Tamén está o francés das pizzas e outros personaxes de sempre. Botei en falta ao "Plastiqueiro ": un home todo bronceado e co pelo peiteado para atrás que recollía os plástico da area e da auga ( un adiantado con respeito aos que pagan polas bolsas ).
Xa fomos ao bosque encantado de Aldán e ao túnel da praia Areamilla que me fixo lembrar aos nenos atrapados na cova de Tailandia que hoxe por fin saíron os últimos desa prisión que non recomendo a ninguén.
E Leo está contento porque trouxemos ao seu compañeiro e amigo T. S. con quen se leva mui ben e xogan ao fútbol, falan diso e xogan aos aparellos electrónicos e sen problemas nin discusións. Semella unha relación totalmente simbiótica onde gañan os dous nenos e  inda por riba Xela tamén está contenta con T. S. Así que millor que millor e que o demo sexa xordo.

E agora vou para alá que en Vilaguindastre fai calor e xa volverei á noite a traballar e abafarme.

Escrito o catro de xullo

Empeza este mes algo indeciso co este tempo revolto. Xullo tería que ser caloroso pero de momento semella abril.
Eu empecei a traballar mentres a familia comezou coas vacacións pero é o que hai. Xa irei picoteando momentos de praia e lecer.
E pouco máis teño que dicir: no choio aprendín o nome dun peixe semellante á lubina pero con pintas que se chama " baila ". Tamén asistín a unha case pelexa entre dous compañeiros.
Na familia case todos ben menos a avoaM que caiu e rompeu un peroné.
E así comeza este xullo.