leoeosseus

domingo, 27 de febreiro de 2011

Cincuenta e tres meses


Aí está o Leo facendo o pallaso para a cámara. Leva uns días cheo de vitalidade anque con momentos que lle " doe " a barriga para non andar e que o leve a carranchas.
Segue progresando coas letras e os números e gústalle xogar a que é profesor. De saúde está ben anque a semana pasada pasou toda unha noite trousando fóra e foi a primeira vez que trousou na súa vida. Segue falando só para xogar ( non sei a que idade pode rematar este fenómeno ) e aínda está mui presente o seu amigo imaxinario Jónistan que semella ser unha mistura súa e de Noé, un compañeiriño de cole.
Empeza a asimilar que vén unha irmanciña e así ten conversas simpáticas como a do outro día. Estaba eu barbeándome e díxome Leo: " Era millor ser muller para non afeitarse ". Eu díxenlle: " Si, pero ser muller tamén é difícil. Teñen que traer nenos e dá muito traballo levalos na barriga e despóis". O Leo dime: " Pero a nosa muller non vai ter máis fillos". Eu sorprendinme: " A nosa muller ? . E quen é ? ". E Leo todo cheo soltoume: " Ana ".
E hoxe xa explicou que non ía ter máis fillos, só fillas. Non hai quen lle retruque.

Etiquetas:

domingo, 20 de febreiro de 2011

Risos e refráns


O outro día o Leo aprendeu o que era " pedir papas "que é unha forma de dicir que un se rende e quere saber a resposta dunha pregunta. Onte viñamos no coche e un móbil empezou a pitar por falla de batería. Eu dixen que o móbil pedía papas e o Leo soltou con toda a lóxica do mundo: - " Que quere saber o móbil ? ".
E hoxe aprendín da bisavoa Celia un refrán sobre marzo que xa vén aí: " Marzo, marzán: á mañán cara de can, ó mediodía cara de raíña e á noite corta coma unha fouciña ".
A foto dende a casa de Arbo mostra cara de raíña fea.

Etiquetas: ,

sábado, 19 de febreiro de 2011

Poxeiras e lapuzadas


Esta semana estou aprendendo outro posto de traballo e, co el, tamén aprendo ou relembro palabras galegas. A que aprendo é " poxeira " que é o pó que se levanta e a que relembro é " lapuzada ".
A min pásame como a Zeltia que o galego me pon a andar e non como a outra xente que lle dá baixón este idioma tan paleto.
A min alédame cando lle pregunto a Leo en que idioma quere que lle lea os contos diarios para durmir e a súa escolla é galego. En cambio, o que di esa rapaza do Gran Irmán ou que pelegrine o exército español diante da Torredocaminho xa non me aleda tanto.

Etiquetas: , ,

venres, 11 de febreiro de 2011

Na estacada


Estamos en tempada de pesca de lamprea e fun convidado por un compañeiro de traballo a ver como fan para pescala desde unha estacada no río Tea.
A estacada é unha especie de pasarela no medio do río. Hai un número de estacadas cunha posición fixa no río Tea que entran en sorteo da Xunta. Por cada estacada hai catro persoas coa súa " fisga " correspondente. A " fisga " é un vareiro duns seis metros cunha serie de anzós extraibles na punta. A lamprea non morre cando a espetan e a ferida fecha no momento meténdoa en auga outra vez e xa teñen un cesto con auga para este cometido.


A lamprea péscase de noite. Os homes están ao axexo na estacada coa "fisga" a man esperando que a lamprea suba zigzagueando polo fundo do río. As luces potentes axudan a distinguila e así pode espetarse cando pase. Á lamprea non lle gusta a luz, queda quieta un momento e logo tratará de esquivala ou pasar o máis rápido posible.
Iso se hai sorte porque esta noite pasada foi desastrosa: só pescaron unha ( a da foto ) e outra escapou. Cando escapa unha avísase a berros á seguinte estacada río arriba que está a uns cen metros.
O compañeiro díxome que había que esperar a unha noite de muita chuvia para que mova a auga do río. Xa se sabe iso de " a río revolto, gañancia de pescadores ".
Polo resto dicir que fai muito frío e que acaba un canso de mirar fixamente a auga e o único becho que mirei foron unhas cabras ceghas.
Se queres saber algo máis podes ler aquí outro blogo da zona falando disto.

Etiquetas:

mércores, 9 de febreiro de 2011

"L" oculto


Hai polo menos dous blogos que falan do erro gramatical de leite " galega ". Eu penso que aí non di " Galega 100% " senón " Gallega 100% ". Hai un "L" oculto no debuxo do leite caíndo. Parece como se os publicistas quixeran quedar a ben con deus e co demo.

Etiquetas:

luns, 7 de febreiro de 2011

E máis música


Nesta ocasión foi o turno de Mamacabra, un grupo que encheu o auditorio e que animou a bailar a nenos e non tan nenos.
Cando saïamos, un grupo de sudamericanos ensaiaba unha marcha de entruido á sombra da Panificadora.

Etiquetas:

xoves, 3 de febreiro de 2011

Butrón


Vilaguindastre está nun cruce de cinco camiños e en todos menos un topamos un club ou máis.
Coa nova lei proibindo fumar nos locais públicos ata as traballadoras dos clubes saen fóra para botar un pito. É unha imaxe ben curiosa e incongruente porque a maioría das mulleres están de maneira irregular no país pero si cumpren a lei antitabaco.
Outra curiosidade: a pintada de " butrón " na parede do club fíxose antes da lei. Supoño que o grafiteiro estará agora contento porque non ten que facer un butrón para ver as mulleres que traballan dentro.

Etiquetas: ,