O galego en Mortadelo

 

Hoxe é o día do libro e eu inclúo os tebeos e cómics. No último cómic de Francisco Ibáñez os axentes Mortadelo e Filemón pegan unha volta por España e pasan por Galicia. Os galegos debuxados falan un galego inventado que hai que perdoarlle ao debuxante. O debuxante está mui maior e non sei canto lle quedará por debuxar. Cando teña tempo eu tratarei de colectar as chiscadelas ao idioma galego deste monstro da historieta.

E hoxe Xela debuxou no cole a portada do libro que máis lle gusta que é do Diario de Greg e Leo no instituto fixeron un  vídeo entre a clase de música e a de inglés.

Centésimo e décimo sétimo mes

 

Pasa o tempiño case sen decatarse e esta xoubiña vai medrando e hoxe fai 117 meses, xa camiño dos dez anos.

Segue sendo intelixente e a cacholaa non lle para e debuxa, fai puzles, toca o piano ou lle aprende á cadela a dar a pata. Os aparellos electrónicos tamén a atraen así coma o YouTube cos gamers ou vídeos de Nintendo. Eu penso que os nenos de hoxendía xa están máis que absorbidos pola interrede e os seus derivados.

Menos mal que agora pode saír cos amigos aos parques e estiran as pernas e abren os pulmóns que lles deixa a máscara.

E pouco máis podo dicir. Deixo o debuxo que me fixo polo día do pai. 

 

Case un ano despois

 

Quen nos diría hai case un ano que iamos estar así ? Os bares a medio gas con mesas marcadas alternamente con fita para non usalas. Quen imaxinaría que andariamos co betillo posto ou co babeiro esquivando apertas e roces de corpos ? Como albiscar que habería toque de queda de dez da noite a seis da mañá e que pecharían os bares ás seis da tarde que nin chega ao serán ?

Pois así estamos en marzo de 2021. Pendentes do que nos deixen facer as autoridades e agardando o día que poidamos facer unha fogueira e botar nela as máscaras do demo coma no debuxo que fixo Xela.

 

No entanto canearemos as situacións que pensamos perigosas e a ver se chega a vacina que seica esta semana que vén empezan a vacinar á xente dos cincuenta aos cincuenta e cinco anos, tramo de idade onde me atopo eu.

A ver se para o marzo que vén isto é só lembranzas dun tempo malo.

Centésimo terceiro mes ( e mais unha chea de días )

Desta volta tardei un pouco muito en escribir. É o que ten estar sen interrede na casa. E alá foi o mesario de Xela pero hoxe podo escribir.
Pois Xela vai ben. Deixou o pingpong e volveu a ioga  para deixalo tamén. Segue enamorada do piano e do xadrez e no cole vai mui ben coas notas.

Ten tempo para facer enquisas sobre caníbales e sereas e facer a súa estatística !.

 

Como come pouco ten tempo para debuxar.

 

Espero escribir agora que temos fibra e a coca do cable no sitio ( vaia palabra para definir a sobra dun cable ).

O dito, seguirei comunicando.

Sempre Acedre

 

 

Un costume de familia que vai callando é a visita a Acedre cada ano por agosto para a comida do patrón. Xuntámonos familia dalá e os que xa nos criamos fóra e falamos doutros tempos e doutra xente.

A memoria doutros tempos vaise ocultando como a vista da estación de Areas que acaba oculta polas árbores que medran coma o esquecemento.

Pero os que che nos veñen atrás van creando novas lembranzas coma Xela coa súa boa letra e os seus debuxos de cans.