Ponteando

 

 

Andando por Pontevedra.

 

 

E Marín.

Coa compaña de amigos e celebrando un aniversario.

 

E rematando a fin de semana debaixo das pontes de Redondela.
Iso é ponteando.

Marcelle

 

 

Hoxe decidimos ir a Marcelle cos nenos e o curmán F. O asunto empezou mal cando quedou o coche atorado nun rego que cruzaba o aparcamento. Intentamos sacalo de alí puxando e ata axudou unha parella da Garda Civil pero nin poñendo cheo de lama a un garda conseguimos sacalo de alí. Á tarde enganchamos o coche cun tractor do zoo e saiu sen máis problema.

 

Hoxe eramos unha marabunta de xente. Para quitar as entradas fixemos unha cola de media hora. Logo para ir ao baño, pedir algo de beber ou mesmo sacar algo das máquinas expendedoras había que facer cola. Houbo agotamento dos produtos e todo. Quedou sobrepasada a organización do zoo.

Pero non todo ten que ser malo. Máis tarde marchou a calor abafante e puidemos admirar o zoo que está ben organizado e coidado. Ten muitas zonas de descanso, esculturas de madeira e ata teñen un hórreo da zona leste de Lugo.

Houbo unha tribu de sioux con disfraces de xoguetería que facían o indio e máis nada.

Pero o millor son os animais que estaban ben coidados e nun entorno bastante bo para eles.

Pois nada, outro lugar máis que coñecemos da terriña.

Mediando abril

Estou botando unha tempada traballando de noite e non vou ter vagar abondo para visitar estas leiras virtuais así que irei actualizando como poida.
Nesta semana fomos ao cine a mirar " Mr Peabody e Sherman " e Xela tamén ía ir ao cine por primeira vez se non quedase durmida.
Onte sábado fixo un día fermoso así que collemos o barco para cruzar a ría.
Leo aprendeu en directo o significado da palabra ronsel.

 

 

Tamén tivemos oportunidade de mirar o barco de salvamento probando os tubos de lanzar auga.

 

No parque doutra beira da ría desfrutaron os dous.



Pero o que máis lles gustou foi ir nos coches de choque. Foi unha experiencia que temos que repetir.
Ata a próxima.

Valencia

Valencia é monumentos.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Valencia son parques no río Turia desviado.

 

 

Valencia ten o seu Gulliver onde nós somos os liliputienses.

 

 

 

Valencia tamén é o Bioparc que semella un paraíso.

 

Anque haxa alguén non mui contento coa idea porque ten a súa dignidade.

 

Valencia é o Oceanografic.

 

Valencia tamén é o museo de ciencias.

 

Valencia é a proba de Filípides onde a representación de Vilaguindastre deixou ben alto o pabellón.

 

Valencia é avión, taxi, metro, bus turístico, bici turística e muito camiñar.

 

Valencia son curiosidades como loros vivindo ceibes, tascas tradicionais atendidas por chineses, ovos cocidos de venda en supermercados, turronerías, muita xente pedindo e un cheiro feo a auga choca.

 

 

 

 

Pero o millor de Valencia pode ser a xente que é amable, faladeira e ofrécese para axudar.

Dous incisos

Gústame a costa galega pero sempre hai algúns defectos.
En Camelle a casa de Man e o seu entorno desfaise ós poucos sen que ninguén faga nada.
Menos mal que quedan os bloques do peirao para que Leo salte dun a outro.

 

 

 

En Fisterra collemos un barco con vista submariña que resultou ser un fracaso. Só había dous caixóns para mirar debaixo do mar pero non se mirou nada. Loxicamente non se ían acercar os peixes ao barco en marcha pero as dúas paradas que fixo o barco non serviron de nada. Podían explicar algo por megafonía pero estaban coa música de Laura de Fisterra e logo pasaron a outra música atronadora e co disco raiado. Iamos acercarnos á illa Lobeira pero non estaba o tempo para iso así que fomos ata o cabo Fisterra e a praia de Langosteira. Deron de beber Kas de laranxa ou viño Arriero e de picar xoubas, mexilóns e empanada. Nada, que non valeu os doce euros que cobraron por adulto.

A trompicóns con agosto

 



En agosto hai que aproveitar os días como sexa. Anque sexa facendo caravana na Illa de Arousa.

Para evitar a caravana fomos ao porto de Xufre e comemos mexilóns para axudar ao clube de ximnasia. Había cachivaches da festa e Xela quería montar pero á hora da verdade non gastaba a ficha.

 





 

 

E nesta fin de semana quedou a familia por terras de Fisterra e agora quédame a min miralos en fotos. O meu móbil desapareceume pero á fin apareceu nun caixón do piso de alugueiro. Supoño que iso será a tecnoloxía intelixente: quedar de vacacións mentres o dono marcha para traballar.

Balneario e baleirado

 

 

Onte estivemos nun balneario portugués onde, a pesares da decadencia, desfrutamos todos; Leo e Xela incluidos. Comemos ben nunha pizzaria e estivemos no parque escuitando a fillos de portugueses falando francés. Xela mandoulle o enésimo golpe que leva e quedoulle unha marquiña.

Logo fomos a Tui e tomamos algo na terraza do Silabario.

Hoxe tocou cambio total e fomos a Acedre a baleirar a casa de mobles e trangalladas. O xantar estivo animado coa presenza das señoritas da vila e o marido dunha e outra parella mui peliculeira de señor maior e chica nova. O camiño estivo marcado polas tipicidades de sempre e pola descuberta do sinal de perigo de nenos chorando. Fíxate na imaxe en amarelo.

Mallorca

  

Mallorca é hospitalidade.

 

Tamén é orgullo " pagés ".

 

 

Vilas preciosas como Porto Colom.



Arte saíndo da relación entre lume e vidro.

 

 

 

En Mallorca non poden faltar cartaces simpáticos.

 

 

 

Na natureza mariña cambian os caramuxos e aparecen uns " trilobites " pequenos.

 

 

 

As xoaniñas son máis claras e os gatos teñen a cabeza máis afiada, con ollos e orellas grandes. 

 

 

Polos muros corrican " dragóns ".

 

 

Nos" talaiots " agáchanse as " paparras". 

 

 

Houbo que visitar unha cova e tocoulle á de Campanet cos seus monstros, reis Magos e outras figuras e historias de cabras extinguidas e insectos cegos e transparentes.

 

 

Mallorca ten praias grandes pero tamén calas case escondidas como a de Figueras que está no camiño marabilloso do faro do cabo Formentor.

 

 

Hai multitude de rotondas con diversas esculturas. Se atopas esta dos bailarins para no restaurante do lado. Poderás comer comida mallorquina mui boa e barata. 

 

Tamén hai un tranvía de Sóller a Porto Sóller que fai as delicias dos pequenos.

 

 

Outra rota que non debe obviarse é a que vai a Sa Calobra. Despóis dunha estrada longa chea de curvas hai que aparcar e seguir un paseo marítimo. Pronto cruzas dous túneis pequenos iluminados e con ventás ao mar. 

 

 

Cando saes do segundo quedas abraiado da paisaxe. 

 

 

Hai máis cousas como aspas nos pozos, a cantidade de cabalos que se ve, a paella que fan uns amigos, probar caracois, " sipi ", paspallás e disfrutar nun parque acuático, cruzarse con coellos e perdices.

 

 

Agora queda desexar volver noutra ocasión.