Vixésimo primeiro mes

A naipela chegou aos vinte e un meses e prosperando en todo. É unha neniña inquieta que está atenta a todo. Non sei de onde saca as forzas para correr e subir a toda canta altura hai. Fala bastante e coñece algunha letra como o "A". Conta á súa maneira: " tinto, sei, oto, noelés ( nove máis dez xuntos )". Antes dicía " quete " como quente para dicir que algo non lle gustaba pero agora xa di "agusta" cando non lle gusta algo ou tira co prato directamente ao chan. Ten muito xenio e chama a toda voz pola mamá ou polo papá. Encántalle Epi e Blas ( "Api Blas ") e os vídeos da " Galinha pintadinha ". Outra cousa que lle gusta é encher papeis de "cícolos " ( círculos ) e de alí pasa a escribir en mobles e paredes. Cando quere algo non dubida en roubarllo ao irmán ou chora pedíndoo.
E así vai, con días alegres como o da foto tirada hai unha semana ou con días pochos como estes últimos días ata que lle meteron onte un soro milagreiro nas urxencias do Xeral para baixarlle a febre da amigdalite vírica.

Os xiganeiros

 

O Leo ten bastante imaxinación e se non sabes por onde vai acabas descolocado.
O outro día faleille das baleas que unha balea azul é tan grande coma oito elefantes en ringleira. El contestoume: " Pois no país onde falan inglés raro existen os xiganeiros que son máis grandes que as baleas e comen cada día vinte elefantes ".
Na imaxe está representado un taboleiro do xogo da oca creado por el.

Lleísmo

Neste día recibín un diploma de parte de Xela e máis un colgante para o coche. De Leo recibín un debuxo adicado para o pai único. Bueno, digo recibín pero o pobre aínda non mo deu porque non coincidimos nos horarios.
Estes agasallos sinxelos sempre se agradecen. E non me importarían que fosen flores anque viñesen con " lleísmo " incorporado.
Feliz día a todos os pais !.