Dende letras galegas a libros pasando por paxariños e saúde

 

No " X " escribiron uns versos de Xela Arias. Supoño que en homenaxe ao cartaz de entrada coa " rampla ".

 

As rolas xa voaron. Quixen facerlles unha foto o outro día e botaron a voar. Ben por elas.

 

Seica tiven unha posible fisura muscular no hipocondrio esquerdo. Pasei a tarde do sábado no centro de saúde e no hospital. Nada que non solucionen uns calmantes e seguir no choio.

E hoxe fun á superfeira do libro de Vilaguindastre cunhas colas para asinar María Reimóndez que xa as quixera o " X " no Nadal. Mirei a Manuel Bragado e o libreiro de Pedreira deixoume tres semanas sen polbo.

Centésimo e noveno mes

 

Queda un mes para o décimo aniversario da xoubiña. Segue coma sempre: comendo pouco e lidando muito. Gústanlle os animais que son riquiños para ela pero os bechos non e se son de milímetro é capaz de descubrilos e facer parar o coche ata que se liquide o perigoso animal.

Volveu a xadrez e segue co piano e a guitarra e dentro de pouco haberá un festival organizado pola escola de música se a situación do Escornaviros o permite. Xela xoga cos amigos ao brilé ou a que son donos de illas no parque. Tamén tira a pelota a canastra e xoga á pita e salta co amigo Llechat na cama elástica.

Na foto dálle de comer ás cabuxas do avó de Llechat.

Vacinado

 

Onte pola mañá fun ao IFEVI á vacinación. Aparquei lonxe temendo lío de tráfico pero non facía falta. Fóra o ambiente era normal e semellaban os vellos tempos pero con máscara: un camión vendendo patacas de Xinzo, un posto da Once, unha rosquilleira onde se miran os avións decolar e xente a mirar eses avións. Supúñase que era xente da miña idade a que se ía vacinar pero semellábanme maiores. Serei eu así ? A enfermeira díxome que me ía pór a Moderna e dentro de 28 días será a segunda dose. Preguntou os datos e se tivera febre ou tomaba Sintrom e díxome que ao millor me daba cansazo e febre pero que pasaría en 24-48 horas e que tomase Paracetamol nese caso. E aquí estou. Dóeme un pouco o brazo esquerdo cando o ergo e máis nada. O malo é para un compañeiro de choio da miña idade que tivo o Cornaviros e que onte se vacinou  e deulle tanta reacción que está na cama con febre. Da outra vez non notou nada mais desta tumbouno. Espero que lle pase.

Pola noite houbo Eurovisión e mirei a partir da canción número quince. Na familia fixemos apostas e as que consideramos millores quedaron ben. Gañou Italia pero Franza non quedou mal nin Suiza. Gustábame a de Ucraína e Xela bailaba. Extrañoume Portugal cantando en inglés e non levei sorpresa coa posición de España.

Medran os días e os pelachos

 

Non escribín nada esta semana pero a vida segue. Os días medran e os pelachos da rola que aniñou no mandarineiro tamén. E mañá toca xeringazo e non sei de que marca será. Xa contarei mañá ou pasado que mañá hai festival de Eurovisión: cita familiar diante da tele.

DLG 2021

 

 

 

 

Queda muito por facer a prol do galego e para exemplo este cartaz en español falando da rúa " La Corredera " que é a forma fina de dicir " A Corredoira " ou " A Corredoura ".

Por sorte, aínda aprendo dunha máis vella ca min " simbeleando " que significa " de aquí  para alá, sen destino claro " ou dun máis novo ca min " andar na queima " " andar a toda velocidade ", " ferro a fondo ".

 

 

 

 

Me chamábades ?

 

Hoxe merquei no Gadis que agasallaban un libriño de poetas e unha bolsiña de papel de Xela Arias. Mentres o Fóra de Vigho empezaba a vender unha obra de Pardo Bazán en español.

Eu falei hoxe en galego coma sempre. Falei co mecánico que me fala en galego de sempre e non sei se será de Mondariz que di " tivo ", " tiveron " e nunca escuitei iso no galego da rúa e só a xente que era de Mondariz ou Covelo, non lembro. No Eroski a caixeira faloume en galego como tamén o fixo a camareira da cafetería do barrio obreiro e antes expliquei a unha muller como se emprega a lavadora da lavandería e ela pedírame axuda antes en galego. Na froitería do Gadis tamén a muller falou galego e só non falou comigo en galego a caixeira á que lle tiven que pedir o libro que explicou a outro caixeiro que era un " regalo de las letras gallegas ". Tamén avisei do agasallo do supermercado á Adebalixe en galego mutuamente.

E así estamos: castrapeando de cada vez máis e a directora de Xela actúa dicindo toda chea: Me chamábades ?

Hotel Ghandalla

Todo ía ben. Ata pensaban ampliar.

 

Pero apareceu o virus e pecharon as portas coma se fosen abrir en poucos días.

 

Pasou máis dun ano e o Hotel Ghandalla pasou de ser unha icona de Vilaguindastre a imitación de hotel de película de terror.

A trinta por hora

 

Seica hoxe empeza a lei que prohíbe circular a máis de trinta quilómetros por hora por zona urbana. Teremos que ir en patinete. Iso si, teremos que deixar a peste dos móbiles atrás como di o sabio Roxelio no libro de Suso Lista.

Pois iso, circula amodo e non abuses do móbil. 

Fin da conta atrás

 

Hoxe remata o estado de alarma e remata o toque de queda. Faltan menos de dúas horas para que bote foguetes máis dun. A xente xa pode estar de noite fóra da casa e xa se poderá circular entre autonomías sen problemas. Só espero que non haxa muito desmadre e que a peste esta non se desboque e non aparezan máis variantes dela que a india, por exemplo, vén bastante rabiosa. E tamén  espero que vaian vacinando á xente que falta por levar o xeringazo. O uso das máscaras seguirá por un tempo indefinido difícil de calcular pero,para min, que estaremos o que queda de ano con ela posta. Xa mirarás.

 

Poño foto da conta atrás na tele o outro día e dun luminoso na autovía cunha mensaxe que lle queda pouco tempo de vida.

De botellón ?

 

 

O martes fixen esta foto no parque de Vilaguindastre. Parece un botellón pero non; é Leo e compañeiros do instituto pintando as pancartas que penduran na biblioteca de Vilaguindastre lembrando ao homanexeado polo día das letras galegas.

Este ano tócalle á tocaia de Xela e así locen as pancartas unha vez rematadas.

 

 

 

Contra as bruxas

 

O outro día era o día da árbore e a empresa organizaba algo para celebralo pero non falaba nada do primeiro de maio; iso non importa e menos cando botan  a unha empregada o día anterior cando levaba unha chea de anos traballando para a empresa pero cunha implicación total. O ruxerruxe di que non se levaba ben nin cos subalternos nin cos xefes e aí houbo o toupazo.

Eu puxen o anaco de xesta da foto para varrer meiguices coma esa e demais males.

Polo resto todo ben e celebramos o día da nai coas avoas na casa de convidadas.