O bo de ser blogueiro

Sei que baixei o ritmo de posteo e o ritmo de comentarios pero de algo que me alegro sendo blogueiro é cando recibo presentes e máis cando veñen de sorpresa.

O último que me chegou viña da Fonsagrada pero con sinatura arxentina-galega. O presente foi un libriño dun home que se sente galego anque só estivera na terriña nunha ocasión. O seu avó emigrado foi quen de inxectarlle o amor por esta terra e o idioma galego que muitos menosprezan.

Dese libriño quédame unha boa lembranza e a imaxe dunha chave dun hórreo pendurada nunha parede arxentina.

Graciñas, Antón do blogo Cuspe de pita.

Todo son voltas

Estamos metidos nun círculo inmenso e todo dá volta e xira sen fin e así repetimos e recreamos o xa feito e vivido anteriormente. A Volta ciclista pasa por Vilaguindastre pero nós damos unha volta por outra parte onde semella a volta aos anos da fame cando se roubaba o sementado nos campos.

Décimo cuarto mes

O tempo pasa lixeiro e xa van alá catorce meses dende o día que naceu a xoubiña da casa.

Ela segue avanzando en todo a unha velocidade que non estamos acostumados e así sobe ao sofá, ás camas, foza en todo canto hai e baila e ri todo o tempo. Bueno, cando non consegue algo funga e berra a toda voz. Sempre quere subir e baixar as escaleiras e explorar camiños novos. Ten bastantes dentes e moas ( creo que seis arriba e cinco abaixo ). O dente que lle falta penso eu que ten que ver co costume de zugar do polegar esquerdo para adormecer. Aparte de zugar do dedo tamén fai caracois coa outra man e riza aínda máis o seu cabelo.

Co Leo lévase ben e son cómplices en risos e algúns xogos anque hai veces que pelexan por algún xoguete.

E así vai, medrando e medrando a pesar de que come menos ca un paxariño.

Bágoas

Corría o ano 1990 e eu estaba na mili. Tocábame de cuarteleiro de noite, de vixiante do corredor dos dormitorios, vamos. A iso das dez da noite chega un compañeiro meu de volta dun permiso. Trouxérao o pai ata o cuartel no camión e seguía camiño. De alí a dúas horas vénme o oficial de noite e dime que o camioneiro pai do compañeiro tivo un accidente e que morreu. Díxome que non ía espertar ao compañeiro ata a mañá para non preocupalo sen necesidade. E alá quedei eu soíño naquel corredor silandeiro matinando na morte dun pai e como o levaría eu. E deume por chorar e chorar e seguín sen parar por bastante tempo naquela noite ata que os ollos secaron.

Supoño que aquela noite chorei polo meu pai o que tiña que chorar o día que morrese. Non atopo outra explicación ás poucas bágoas que botei hoxe pola morte do meu pai, o avóP. de Xela e Leo.

Visita ao zoo

O Leo leva unha tempada teimando cos lobos así que decidimos levalo á Madroa a que mirase os lobos. Non sei como os imaxinaba el pero dixo que os que mirou eran pequenos. O Leíño aínda non sabe que os homes son os lobos para o home pero xa o aprenderá co tempo.

Xela alucinaba con todos os animais. Ela sinalaba e soltaba un " Aaaaaa" que lle saía do corazón.

A verdade é que deixa admirado esta nena que imita todo e quere facer rir á xente. Tamén me deixa abraiado que empece a tararear cancións.

Con estes dous non hai momento tranquilo.

Avanzando

Os reis da casa avanzan ao seu ritmo. O Leo aprendeu a xogar ao parchís e á oca e tamén quere ter unha mascota na casa. Chegamos ao acordo de que será un peixiño.
Por outra banda, Xela vai a unha velocidade que non estamos acostumados e iso que apenas come sólido. Ela vai explorando o mundo a toda velocidade e sen medo a case nada, bueno, os cans atráena pero cando se acercan muito ela non gosta desa proximidade. Xela é mui alegre e aleda a muita xente, sobre todo ao avóP que o está pasando mui mal ultimamente.
É unha alegría esta nena cando che dá unha flor, unha aperta ou unha galleta.

Teenagers

Interneteando por aí adiante topei este cartel que ha de ter xa uns aniños pero que non perdeu vixencia.

A tradución sería: " Adolescentes. Estades fartos de ser acosados polos vosos estúpidos pais ?. Actuade xa !. Mudade de casa... Conseguide un traballo... Pagade as vosas facturas. Facédeo mentres aínda saibades todo. "

Liberando un libro

En abril topei un libro en Vilaguindastre para ler e ser liberado despóis para que o lea máis xente. Eu lino e libereino no " marco incomparable " da fonte de Sardiñeiro en Fisterra.

Agora que o lea máis xente e que conte a súa viaxe en bookcrossing. O libro é Out de Natsuo Kirino e o código é BCDI 842-10236530.

Deixo unha pegada

Pasa o tempo e gustaríame escribir máis no blogo pero non hai tempo material: o traballo e a familia ocúpano todo ou case.

Gustaríame poder multiplicarme e atender todo e poder estar de vacacións e facer cousas distintas como botar un partido de fútbol - lama agora que estamos co ambiente de olimpiadas. Ademáis do partido hai pulpo e acampada !. Eu non vou pero ti aínda estás a tempo de desfrutar desta xogueta tan orixinal.