Sétimo mes

Aquí está Xela nun momento tranquilo. É raro que estea quieta: quere coller todo e luita por levantarse de todos os lugares. Só está tranquila cando mira debuxos animados ou o Cantajuego na tele. O resto do tempo está activa ata tomando teta. Segue cos dous sachiños de abaixo e quere rillar todo canto colle. Mantense ben sentada e ata se desplaza coas pernas dobradas e agarra todo ben. Toca palmiñas e ata hai veces que di abur coas mans. Gústanlle as cóxegas no pescozo e que lle canten. Come ben a verdura e coa fruita pouco a pouco vai entrando polo aro. Hoxe comeu por primeira vez pólo e non lle chistou, anque tamén pode ser polo porro ( de comer, está claro ).

E a nena vai medrando.

Xaneiro lixeiro

Corre lixeiro este mes e xa case esquecemos as festas de Nadal.
O Leo tivo os seus altibaixos no comportamento nas vacacións pero aínda recibiu agasallos do rei da madeira ( como chama ao Apalpador ) e dos Reis Magos.
Agora semella que asentou un pouco e aparenta un homiño.



Xela está activísima. Saíronlle os dous sachiños de abaixo e hai algún outro dente que a fai rabear e que meta todo na boca. Non ten paraxe e hai que cambiala de sitio e de actividade. Empezou coas verduras e gústanlle máis que a froita. Estivo bastante atascada de moquiños aí atrás pero millorou. Mantense sentada a ata di abur fechando as mans.

E co ano novo todo evoluciona e ata atopo que o galego se está arxentinizando un pouco nos folletos de mobles.

E segue este xaneiro lixeiro.

Sexto mes

Hoxe Xela fai os seis meses. É dona dun sorriso que asoma inmediato cando miran para ela e dun brillo de ollos marabilloso que non é doado topar outro igual. Dorme ben de noite e chupa teta toda inquieta, tirándose do pelo e patexando. A fruita non lle vai muito anque con pexego éntralle millor. Mantense ben sentada e quere coller todo o que mira diante e canto máis lonxe millor. Ten xenio porque se incomoda cando non alcanza algo. Agora empezan asomarlle as raíñas brancas dos sachiños de abaixo. Admira ao seu irmán Leo e gústalle ir a cabaliño del.

E así vai !.

Amor de fillos

Eu non canto ben, máis ben canto fatal. Pero para tranquilizar a Xela cando está rallante polo sono non hai máis remedio que cantarlle. A cuitada da miña filla sorrime cando lle canto a miña versión de " A casa engraçada " e " Susanita tiene un ratón " e agradécese. Pero o outro día o Leo demostrou a onde chega o amor dun fillo cando mirou nunha tele dunha cafetería a Joaquín Sabina cantando. O neno díxome que eu cantaba millor ca el.

Non hai máis remedio que querelos !.

Rematou novembro

E foi un mes bastante tranquilo a pesar do pequeno terremoto que sentín na cama.

Como non todo vai ser inchables en Vilaguindastre tamén houbo un contacontos contando o conto de " Antón e o Apalpador ".

Falando de contacontos tivemos diante da casa políticos facendo campaña xusto un día antes dun accidente na estrada con xabaríns.

O magosto deixaba imaxes de colores de outono con música de gaita e pandeireta e unha rapaza que se atreveu a ler alí perto.

O Leo quere iniciarse na fotografía e só lle falta un pouco de pulso.

Xela segue espabilando. É de cu inquieto pero semella que lle van gustar os contos como ao resto da familia.

Agora temos un bingo na casa que vai dar bastante xogo no inverno que se aproxima anque Leo ten que aprender a perder. Como diría el: " Non te creocupes. O importante é partificar. "

Houbo maxia da man do mago Marco. Anque Leo quixo marchar pronto porque falaba muito o mago, seica.

E Leo desfrutou da súa primeira sesión disco nunha festa de aniversario con luces, fumes e versións modernas da lambada e outras músicas do momento.

Pasan os anos para todos e mentres el empeza a desfrutar da música a min na revisión médica do traballo a médica que fala con diminutivos díxome que tiña que usar lentes para ler.

Quinto mes

Hoxe a naipela fixo os cinco meses e tocoulle a súa primeira fruita en culler: plátano con zume de laranxa e na foto sae a cara que puxo. Metía para dentro pero botaba para fóra coa lingua. Non estaba mui convencida pero non protestou polo menos. Pensabamos que ía comer ben coa culler que a aceita ben cando lle damos a vitamina D pero non foi así. A ver se co tempo se acostuma á culler.
Polo resto vai ben. Dorme bastante ben de noite que só esperta unha vez. Polo día hai que cambiala de actividade que logo se aburre. Quere agatañar pero remata " nadando " no aire enriba do vulto do cueiro. É inquieta e quere coller e mirar todo. No cochiño quere sentarse e gústalle pasear. É mui rideira cando mira sorrisos na cara de calquera e dá berros de cando en vez. Gústalle ver a Leo ducharse ou cando xoga co ela. Estes días anda babexando e mete bastante as mans na boca e ponse rallante pero será cousa das enxivas.
Como a foto da primeira fruita non quedou ben poño outra onde se mira a Xela rindo como fai sempre.

E rematou outubro

E quedaron atrás algúns temas e imaxes.


Empezou coa descuberta dun cartaz desa entidade evolutiva que non sei como vai rematar por denominarse e que ousa escribir unha frase mal en español ( cun " tu " acentuado ) e escríbea ben en galego... Cousas veredes !.


O outono estaba cada día máis perto e ben sabían diso as follas da viña.


Como tamén sabe o millo que acaba facendo unhas medeiras na veiga que semellan tipis de tribu india.

Antes de mediados de mes uns celebraban o día da hispandade con desfiles. Mentres; outros lembraban ao Piloto, o derradeiro fuxido da guerra civil.

O outono non daba asentado e tivemos días e solpores totalmente de verán; con fume de incendios incluso !.

E daqueles solpores veranceiros pasamos a menceres que anunciaban minuto a minuto,como mostran as dúas fotos, o cambio para o mal tempo.

E si que o anunciaron ben !.

E na familia o Leo aprendía outra diversión coas pombas. Aparte de acañalas correndo tras delas tamén é divertido darlles de comer.

E Xela adquiría outra habilidade: empezou a coller a chupeta e deixa así descansar o matapiollos esquerdo.

Agora a ver que nos trae novembro.

Cuarto mes

E aí está Xela !. Sorrí cando lle sorrís e quere erguerse e mirar o mundo. Agora empeza a xogar cos seus pés e non hai millor xogo para ela. Non para un momento nin para comer. Cando ten sono ponse pesada e mete o polegar esquerdo para durmir. A pediatra dixo que non é problema durante o primeiro ano. Como non para durante o día, na noite dorme bastante.

Terceiro mes

A xoubiña vai medrando a quilo por mes e sen muitos problemas. Aguanta ben a cabeza e ri e conta " contiños " mentres bota burbullas pola boca. O outro día deu media volta sobre o seu corpo por primeira vez e cando está debruzada quere agatañar. Leva bastante ben os gases e as viaxes en coche e protesta máis cando quere durmir que cando quere comer pero tampouco é tan grave.

E que siga así !.

Segundo mes ( e un día )

Aquí está Xela onte. Tocoulle a revisión dos dous meses e levou catro xeringazos para vacinala. Chorou coma nunca con ese tremor de queixo característico seu e, despóis do consolo da teta, durmiu muito tempo.

A nena está mui ben. Engordou case dous quilos dende o seu nacemento e agora non se pode deixar soa na cama grande que, dando cuadas, vaise desprazando e pode caír da cama.

Pórtase ben e apenas chora. Cando ten fame empeza a chupar a man dereita e só despóis de bastante tempo empeza a chorar. Protesta un pouco tamén cando quere durmir ( máis que cando quere comer ) e vai levando bastante ben os gases porque arrota e obra bastante.

Gústalle ver e sorrir para a lámpada do salón ou a Soa, a moneca que leva no cochiño; e fálalles botando gorgoriños.

E xa van dous meses !.

Volta á normalidade

A inchazón do pé non foi a máis e na farmacia onde merquei a pomada tocoume un podómetro de agasallo.
No traballo teño esta quincena que entra de mañá que é case como estar de vacacións coas tardes libres para desfrutar da familia.
A Xela logrei fotografala sorrindo. Xa leva bastantes días que sabe facer o sorriso social pero non a daba pillado. Xela pórtase bastante ben anque leva algo mal o das viaxes en coche que se lle dá por chorar.
E de Leo, que máis se pode contar ?; quere á súa irmanciña ( de feito, quérea de novia ), pórtase bastante ben e cando se aburre da tele acende " a súa " e monta historias con monecos e xoguetes.
Creo que son feliz.

E remataron as vacacións

Xela fixo un mes o día vintecatro.


O Leo fixo cincuenta e oito meses o día vintesete. Só lle faltan dous para facer cinco anos.

Fixemos fotos co hórreo e os muiños de Toba, en Cee.

Percorremos o mercado medieval de Corcubión.

Paseamos ao longo da praia Langosteira en Fisterra.

Visitamos un día de mal tempo a igrexa e as pedras de Muxía.

Non faltou o cabo Touriñán, verdadeira fisterra de Galicia.

E demos unha volta ao redor do faro de Fisterra para ver restos de calzado queimado por pelengríns.

Adeus ás vacacións. Agora quedan as lembranzas e as fotos.

Entre cueiros e bombóns

Entre cueiros e bombóns pasan os días. Veñen visitas de amigos e familiares e a " xoubiña " estase comportando ben cos seus choros mínimos e a súa tranquilidade. O irmanazo Leo pregunta todo sobre ela e acarrexa os cueiros suxos ao lixo tapando o nariz e avisa se a nena chora. Leva bastante mal as visitas que o poñen tontiño e saca o seu lado " simpático " con cambios de voz e idioma e movementos parvos pero hai que aturalo.

E o tempo pasa.

Habemus nena !!!

Mentres o cheiro do fume e o ruido dos foguetes da noite máxica do san Xoán entraba polas fiestras do hospital, dentro ocorría o marabilloso milagre do nacemento de Xela.



Naceu ás tres menos vinte da madrugada e pesou 2,860 quilos.
Esta nena tranquiliña e xeitosiña deixounos a todos felices e aliviados.
Agora trátase de cuidar a familia que iso é o primeiriño neste mundo.

Na prórroga

A nena xogou todo o tempo do partido e agora está no final da prórroga.
Os ceos que está a perder teñen un azul húmido fermoso.


As uvas deste ano prometen.

E a ver se probamos este agosto os kiwiños por primeira vez.

A nena perde o fin de curso do Leo hoxe pero retrato para a posteridade as súas simpáticas listas da compra.

E non queda outra: seguimos á espera.

Pasa o tempo

Hai solpores fermosos.


Os nísperos xa maduraron de máis.

E dedícome a cazar osos de peluche xigantes en forma de nubes treboentas.

Pasa o tempo e agardamos que chegue a nena.

Traballando de noite

Esta quincena tócame traballar de noite e faise duro durmir pola mañá cos coches de propaganda electoral dando voltas cada pouco tempo.
Iso si; traballando de noite pode visitarse de día castelos coma o de Sobroso.


Tamén mercamos alí un axóuxere para a nena e fixen a foto da explicación tan fermosa.

Fixemos a primeira viaxe en tren para o Leo.

E estreamos a praia este ano para sorpresa de Leo porque aínda non estamos no verán.

Ao final traballar de noite ten as súas cousas boas !.