Entre soplos

Onte tocoume soplar candeas de aniversario no xantar e tamén soplei viño e sidra. Pola tarde volvemos a Vilaguindastre para mirar a actuación de Pablo Díaz na que cantou cancións de Tic Tac e Toc Toc. Saímos da actuación e fomos merendar a unha cafetería e eu bebín unha cervexa. Volvendo a casa tocoume soplar outra vez pero no alcolímetro da Garda Civil. -" Buenas tardes. Permiso de conducir ". Deillo e despois preguntoume o axente:  "¿  Ha bebido alcohol ?". " Acabo de beber una cerveza ", respondín. "¿ Sólo una ?". " Si ". " Pues a ver cuanto da una cerveza ", con retintín. Así que soplei e non lle quedou máis remedio de mandarme circular. Menos mal que non soplei despois de xantar !.

Seudoaforro

Hoxe era o día de aforrar luz para salvar o planeta pero o cartaz semelloume unha contradición: apagan as luces eléctricas pero encenden os focos que gastan pilas que tamén contaminan o planeta.
En fin.
Quen non aforrou batería da cámara foi o Leo coa miña cámara nun momento que lla deixei que se aburría. Non só non se aburriu senón que tirou algunhas boas fotos que aquí deixo de mostra.



 

 

 

 

Desastriños

As cousas malas parece que lles gusta vir xuntas e así esta semana andamos a voltas coas miñas moas, o meu ollo, a febre de Xela, o coche que non encende e o radiador que pinga.
Menos mal que non hai mal que cen anos dure e imos amañando aquí e acolá.

Trixésimo terceiro mes

A chica que vive da tetiña e do aire segue adiante. Gústalle xogar " al chico que core "  nos aparellos electrónicos e tomar batidos. Tamén lle gusta facer ximnasia e cantar. Pero o que máis quere é ser maior; soña con iso e non o quita da boca. Ata mirando o funeral de Adolfo Suárez na tele quería ser maior para estar alí.
E ela segue " maiorizándose ".

Premios amañados ?

Na biblioteca de Vilaguindastre hai unha exposición de fotos de viaxe e a que gañou non me pareceu a millor. Ao millor eu non sei ou foi un amaño. Non sei.
Fixándome nas outras fotos dei con esta que se titula " Cagallóns na auga ". Eu supoño que se referirán a cágados que son as crías das ras que semellan culleres. Anque cagallóns tamén pode ser outro nome que eu descoñeza como o de " caghofe " que lembrei que din por Salceda de Caselas.
Dedico este posteo a eses profesores que dan coñecemento do medio en seudogalego ou español directamente.

Leo de profesor

Leo le muito e escribe bastante anque menos porque cansa, di el con toda a razón do mundo. Leo escribe contos e enciclopedias e agora explica as materias do cole. Fíxonos gracia como explicou a historia do idioma galego que o trouxeron uns turistas que falaban galego.
A ver se continúa a explicación.

Paseando a cámara

 

Despois de tanto tempo de chuvia agradécese pasear a cámara de fotos e, con ela, nós.

Quen si pasea pero pola casa é Anastasio, o novo habitante robot da casa.

Coa cámara podo refotar unha imaxe antiga de Vilaguindastre onde un zoqueiro fala cunha muller e ela sorrí.

 

 

Leo e Xela xogan coas pompas que lle encantan a todos os nenos.

 



E falando da infancia lembrei a miña cando puxemos unha moeda na vía que quedou esmagada polo paso do tren.

 

O Leo aproveita calquera momento para ler e agora está con Gerónimo Stilton. Tamén trouxo do cole a mochila viaxeira con varios libros e DVDs e agora teño que debuxar " El cazo de Lorenzo " que foi o que máis lle gustou.

Non llo repices !

" Non llo repices ! ", así dixo Naideleo a Leo cando lle trataba de sacar pola forza un xoguete das mans a Xela. Eu nunca oíra iso pero a familia de Arbo dixo que significa arrancar ou tirar con forza.
Quedei coa mosca atrás da orella e pregunteille ao Dicionario de dicionarios e non saía nada. Despois pregunteille ao señor Google e xa me encamiñou e descubrín que polo menos existe en Tomiño ( de onde collín a ilustración deste posteo ) e nunha vila de Zamora ! anque variando un chisco o significado.
En fin, outra palabra máis para " artesourar ".

Entruido 2014

No sábado vestímonos de piratas e alá fomos por Vilaguindastre adiante. O Leo xogou cos compañeiros e bailou cando cantaban as coplas. Xela portouse ben despois do desgusto de espertar da sesta e bailou como a que máis e era a admiración de muita xente. Eu fixen o que puiden e pelexei contra muitos nenos e tratei de animar aos piratas miróns a que se metesen na comparsa.

 

 

Só catro comparsas cantaron as coplas e a nosa tratou de impostos con retraso, da supresión da festa dos callos e o invento da Galia de Vilaguindastre e das pingueiras en edificios do concello ,etc, etc.
Hoxe enterraron a sardiña pero xa nos colleu na cidade das Burgas onde tocou a subida das escaleiras da ponte do milenio cos seus candados de amor e pintadas.

Mal sabor de boca

Cando fixen esta foto o neno empezaba a meterse co mimo. O rapaz estaba a comer pipas e comezou a cuspirlle as cascas. O mimo aguantou pero acabou por desfacerse de parte do disfraz e sentarse a fumar un cigarro para tranquilizarse e o rapaz rematou marchando.
Eu hoxe non fun tan subtil. Estaba no vestiario da piscina axudando a Leo a vestirse e estaba un neno mangallón máis alto ca min duns catorce anos meténdose cun de sete anos. Andaba a chinchalo, a collerlle a cara, incordiando máis e máis e rebentei. Fun onda o mangallón e díxenlle que o neno non era un moneco e que a ver se se atrevía comigo e mandeino para a outra punta do vestiario. O mangallón obedeceume supoño que pola idade e a barba que estou deixando de pirata. Rematei nervoso e con mal sabor de boca pero é que non aturo os abusos.
Para a semana que vén terei que desculparme.

Frases e frases

Sempre estamos aprendendo e así aprendín tres frases estes días:
- Ter a vela negra enriba: ter mala sorte.
- Hai aghua no panasco: ter a menstruación.
E o que lle oín a un camioneiro de Valladolid hoxe mentres caía un bataghón de chuvia: " Podían llover obispos ".
E seguimos aprendendo !.

Entruido en Vilaguindastre

Por mor desta chuvia que non nos deixa queda adiado o desfile de entruido para o venres vindeiro ( que coincide coa protesta pola nova lei do aborto no Porriño ) coincidencia que non sei eu se sería coincidencia con segundas.
Tamén pode ser coincidencia que antes as letras " o " de O Porriño que estaban no muro da piscina tiñan forma de balón pero chegou este goberno e repintou as letras e o artigo do nome quedou sen pintar como para borrar o nome galego.
Tamén pasaba que antes o Leo falaba galego e, ós poucos, foi deixando de falalo e agora di que non lle gusta e non o fala.
En fin, hai que ter paciencia con todo.