Vintesete meses ( e un día )

Os días de festa pasan lixeiros e enleados entre visitas, paseos e comidas. O Leíño chegou aos seus vintesete meses e non tiven tempo onte para escribir no blogo. El segue avanzando pese ao pouco que come. Da teta case non se lembra pero está feito un adicto aos postres e o chocolate. Gústanlle os contos repetidos ata o infinito como o de Pinocho e Peter Pan. Gústalle xogar coa granxa dos Lunnis e ir á mesa co neno Xesús, a vaca, o burro e a galiña e pide que lle cantemos as cancións de Miliki: Había una vez un circo " Había sírcolo ", Susanita " Ratón titín ", La Gallina turuleca " Ghaliña teca e ovos ". Sabe que mamá ten unha nena na barriga ( ao primeiro localizábaa polas tetas ) e sabe como se chama porque lle demos a escoller entre os nomes de Sabela e Xiana e dixo: Xiana.

Boas festas !

Entre o traballo e a vida real ( uns portugueses pondo tarima flotante na casa e a posterior limpeza ) non teño muito tempo para a interrede. Iso si; quero desexar boas festas a quen lea isto e pido un día tan só no que non morra un neno á fame. Non pido muito pero sei que é un imposible.

Que o Apalpador e as pupieiriñas sexan xenerosos contigo e que sigan adiante as gañas de vivir que valen máis ca os cartos todos.

Graciñas a todos e especialmente a quen me enviou correos como a postal da imaxe enviada por An.

O teo da máquina

Xa sei que case é pecado falar de traballo nestes días pero teño que dicilo antes que o esqueza. Estes días a máquina paletizadora ( parecida á da imaxe roubada na interrede ) andaba tola e traballaba mal. Un camioneiro falou comigo:

- O que pasa é que a máquina ten o teo.

- E iso que é ?.

- É unha enfermidade que lle dá aos porcos na cabeza e que se poñen a dar voltas ata morrer. Para curalos hai que darlles un corte nas orellas para que lles baixe a presión sanguínea.

- Ah !!!. Pero si lle digo iso ao encargado non o vai entender( leva pouco tempo na empresa e vén de Madrid ).

- Entón aos porcos de Madrid non lles dá o teo ?...

E así me convenceu de tratar de ensinarlle galego ao encargado novo; aos poucos para que non se asuste. Xa aprendeu o que é unha trapallada.

Galletas desavaporadas

Viaxando pola interrede adiante topei un vídeo de youtube onde falan dos blogos en galego e, curiosamente, saía algo falando deste blogo no minuto 1:37 como dicindo que era un blogo " que falaba do cotián, do familiar e do contorno " e non podo negalo. O que si me gustaría engadir é que tamén falo de detalles curiosos da lingua como palabras galegas de uso restrinxido e que gracias á interrede poden quedar rexistradas.

E hoxe quero falar das galletas " desavaporadas " que é como lle din por Arbo e Vilaguindastre a esas galletas que quedan no paquete dun día para outro e que o día seguinte están como brandas. O Leíño ten unha capacidade innata que mete medo de non querer que se desavaporen as galletas.

E isto é o familiar, cotián, do contorno e da lingua que quería dicir hoxe.

Cita na Coruña

Fun convidado polo blogueiro, amigo virtual e artista da foto á Coruña a asistir a unha charla pero non poderei ir.

Se podes, vai oílo a Coleccionan mañá día dezaoito ás oito do serán. Seguro que non defrauda.

Invernía

Nesta fin de semana chuviñenta, ventosa e fría case non pasou nada: os papa Noeles das fiestras case voan, case se inauguran parques acuático- infantís como o da Escarranchada da foto, voaron algúns foguetes lanzados por canteiros celebrando a súa patroa e houbo xantar de empresa con citas de Herman Hesse e discursos do tipo: " Fue de las primeras o segundas personas que conocí "... Case nada.

Premio

A min gústame cumprir no traballo e hai veces que para facer o meu teño que chincharme e facer o doutros. Procuro non encomodarme pero necesito dicilo nalgún sitio senón arrebento e para iso teño o blogo. Para que conste.

E este asunto faime lembrar hai anos, cando limpaba nun hotel de Londres, que nos mandaran limpar os baños das escaleiras e eu limpaba e fregaba o millor posible. O meu compañeiro dicía que non facía falta tanto pero debaixo dun escobilleiro dun baño topei uns billetes dobrados que eran tanto como o que cobraba eu nunha semana. Quedei mui contento co eses cartos que ninguén recramou e que sempre considerei como un premio ao meu traballo.

Na foto saio eu e compañeiros españois, un polaco, unha francesa e dúas suecas.

Meme das colecións

Fun convidado por Palmira das bágoas insomnes a escribir sobre colecións que fixen ou facía. E gustoume o meme e vou tratar de responder.

Lembro de cando era pequeno ía os domingos ao quiosco e mercaba un sobre de soldaditos de plástico e cheguei a ter máis de 2000 soldados de nacións e épocas distintas. E un pracer dos máis grandes era topar un soldadito ou máis na area da praia que non penses que era difícil.

Tamén lle collía as pinzas de madeira da roupa a miña nai ( agora é difícil topar pinzas de madeira ). Collía a enciclopedia da casa e pintaba en cada pinza unha bandeira dun país e un número e imaxinaba que eran coches de carreiras. España gañaba sempre ( como cambiou o conto ! ).

Outra coleción que facía e case completei foi a das Joyas Literarias Juveniles que liquidaban case totalmente a miña paga semanal xa sendo un mociño. Agora gústame tela na casa e imaxinar o día que desfruten os meus fillos dela como eu desfrutei.

E agora unha pregunta aberta a todos. E ti que colecionabas ou colecionas ?.

Os Aloques

Seguindo coa teima dos nomes, teño que dicir que me interesa a procedencia dos nomes de lugar. Así en Vilaguindastre hai un barrio e unha fonte que se chaman Os Aloques. Busquei no dicionario a ver se tiña significado e topei dúas acepcións: manancial de auga ( o máis probable ) e mistura de viño tinto e branco ( que podería ser se cada cano botase un dos dous tipos de viño ). Vamos, un soño para calquera amante do viño.

E agora toca seguir pensando nomes de muller ...

Nomes

Agora toca buscar nome para a nena e non semella tarefa fácil. Queremos un nome curto e sinxelo de escribir e dicir.

O que trataremos é non pór un nome rimbombante como " Cunter's " que chega a existir en inglés e sería conecheiros.

É unha nena !

Na ecografía de hoxe o médico respondeu " Es una hembra " á nosa pregunta. E todo vai ben.

Meme dos praceres confesables

Xa hai un tempiño que fun convidado pola Queue Bleue a escribir un meme sobre seis praceres do cotián. Pedín tempo e a verdade é que non o tiven nada doado para topar seis praceres cotiáns confesables pero aí os van.

1. A ducha despóis da xornada de traballo. No traballo hai cheiros intensos e muito pó así que unha ducha a presión industrial agradécese.

2. Espertar pola noite e mirar no espertador que aínda quedan duas horas ou máis de sono.

3. Aprender cousas curiosas que para a maioría dos mortais son parvadas.

4. Facer unha boa foto. Non acostuma ser a cotío pero é un pracer que ben o podería ser. Na foto mírase un pazo de Vilaguindastre a través do buraco dun ladrillo do muro de peche.

5. Que o Leo repita palabras.

6. Topar inspiración para escribir no blogo e saber que non son o único que ten interés no que escribo.

Como podes apreciar, non son nada complicado na hora de topar praceres.