Trinta e catro meses

E van trinta e catro meses, a só dous de cumprir tres anos !.
Come ben anque non quere coller o garfo. Está sen cueiros pero non pide pis e hai que pólo a mexar que, se non, mexa por el. Fala bastante e ten imaxinación e así mestura o mundo real cos mundos dos contos e DVDs. Na foto fixo o castelo de " Bella e Bestia ". Gústalle cantar e parece ( para o seu ben ) que ten millor oído musical ca o pai. Canta a canción de " Paco Papán " cambiando o nome do protagonista por avó Moncho, avoa Marita, señores, papá, mamá, os curmáns ou paraguas ou coches ou o que sexa.
Aquí vai un exemplo.

Trascrición da canción: ( Paraguas Papán non fai n ) ada de proveito e só asubía e asubía. Sua nai mandou buscar traballo e que fai a cama cada día. Paraguas Papán, tun, tun. Paraguas Papán, pan, tun. Paraguas Papán, Paraguas Papán.

O aire de santa Ana e o lucecuco

En Arbo hoxe soplaba o aire de santa Ana que din que este día sempre sopla o vento. Fomos ao xardín das termas de Melgaço a durmir a sesta o Leo ( e tamén o pai ) mentres unhas mulleres falangueiras case non nos deixan durmir. Comentei o caso curioso da orde da Xunta que manda ás brigadas contraincendios recoller os vagalumes que, seica, poden provocar incendios. En Arbo extrañáronse de que os lucecucos ( como os chaman pola zona ) sexan capaces de provocar incendios e a min non deixan de asombrarme estes da Xunta.

En fin...

Galiza VS Portugal

Fomos ata Vilanova de Cerveira en Portugal onde hai un parque acuático á beira do río cunha representación do río Miño e os concellos abeirados. Dende o " concello " de Valença pode pelexarse contra o " concello " de Tui con canóns de auga.

É unha mágoa que non todas as guerras se solucionan con pistolas de auga: sería máis divertido e menos danino !.

Pouco tacto

Hai un dito que di: Non sirvas a quen serviu e eu podería amplialo dicindo " non debas a quen debeu " como ilustra a imaxe dunha nota escrita por unha antiga debedora que agora airea con pouquísimo tacto as débedas dos demáis.

Tamén no choio hai un con pouquísimo tacto que preguntou por que faltara un compañeiro e, cando dixeron que lle morrera un familiar, o tipo non tivo outra ocorrencia que dicir: "- A ver cuando me muere alguien a mí para tener un día libre ".

E xa basta de exemplos de pouco tacto e vou contar un chiste.

Morreron un galego e un madrileño e foron para o inferno. Na entrada un demo díxolles que había só unha praza no inferno alemán e muitas no español pero podían escoller calquera unha. O madrileño preguntou que diferenza había entre os dous infernos e o demo contestoulle: "- En el infierno alemán todas las mañanas viene un hombre y tira una palada de mierda a la cara. Después te limpias y ya no pasa nada más el resto del día. En el infierno español es un desbarajuste y tanto te tiran una palada como muchas o ninguna ". O madrileño foi de espabilado e pediu praza no inferno alemán e o galego tivo que ir ao español. Pasaron varios anos e o madrileño recibía unha palada de merda tódolos días á mesma hora sen fallar ningunha vez. Un día daba un paseo e recoñeu ao galego e foille preguntar que tal lle ía no inferno español e o galego díxolle: "- Boh, ese inferno é unha casa de putas ". O madrileño xa puña cara de risa : " - ¿ Por qué dices eso, gallego ? ". E o galego respondeu: "- Boh, uns días que non hai pala, outros que non hai merda e outros días que non hai home e aínda non recibín unha palada de merda en todos estes anos !..."

O verán pódeme

Non sei por que pero o verán pódeme: non topo inspiración. O traballo, a familia, a praia ( menos do desexado ), acontecementos ledos e outros non; todo xunto fai que non me arrime ao aparello este e que estea falto de ideas.
Será cuestión de tempo.

Gañadores das botellas de viño !

A gañadora da botella de viño é abueloscrisytoño porque dixo caracois na pregunta que fixen o outro día.

Realicei o sorteo da outra botella e o gañador escollido pola man inocente do Leo foi Antón de Muros.

Agora toca poñerse en contacto cos gañadores para que reciban as botellas.

Noraboa para eles e graciñas aos restantes comentaristas por participar.

De Rodríguez

Hoxe remátanme estes días de Rodríguez e hoxe vou xuntarme coa familia e por fin sentirei vida infantil ao meu derredor. Crin que non ía extrañar muito a familia pero o silenzo pódeme.

O Leo aproveitou estes días para xogar na praia cos curmáns e empezar a dominar a arte de mexar no pinico co premio duns aplausos que pide cando remata a faena. Tamén fala algo comigo polo teléfono e remata dicindo: " Mándalle un bico " e logo manda o bico.

E iso é todo. Ata martes non saberás máis de min e ese día farei o sorteo da botella de viño. Aínda podes entrar no sorteo !.

O verán é para os estranxeiros

Onte houbo un minifestival internacional en Vilaguindastre onde actuaron un grupo galego, outro mexicano e outro polaco. Este último foi o máis espectacular polo baile ben conxuntado, as súas vestimentas e a súa vistosidade. Son de Silesia pero semellaban cosacos bailando os rapaces.

Tamén no verán hai máis visitas de estranxeiros e temos prevista a dunha amiga e temos que facerlle unha carta de invitación onde a policía nos pide de todo e hai que pagar, e non pouco. Piden tamén o enderezo da vivenda pero a policía de aquí é mui prosaica e non sabe que en Costa Rica hai sitios onde non hai nome de rúa e non hai número de vivenda. A amiga mandou o enderezo así: "... casa de dos plantas color blanca de cemento con verjas negras, contiguo a las oficinas del periódico...". Por suposto que non valeu e tivemos que bautizar a rúa e darlle un número á casa e deixarnos de literaturas e contos.

Creo que esta visita promete !.

Viaxiña real-virtual

Dá gusto saír da monotonía e visitar lugares pouco coñecidos. Tamén desfruta un facendo castelos e piscinas na praia para o Leo e os curmáns ou mesmo pedaleando no aparello cor do arco do trono. É pracenteiro bañarse con auga inusualmente morniña. Tamén é un gustazo tomar un café ou unha cervexa mirando a praia e o mar.

Pero o máis sorprendente é topar unha blogueira e saber das súas orixes e desfrutar duns calamares boísimos e recibir un libro agasallo doutro blogueiro e coñecer persoalmente ao gran Pau que quería coñecer a Leo.

Esta fin de semana foi unha curiosa mistura de realidade e virtualidade fóra do normal. E gustoume !.

Concurso - sorteo

Como eu non teño unha compañía eléctrica considérome máis xeneroso e regalo dúas botellas de viño.

Pois si, o outro día estaba eu ensacando alimento para animais no choio cando me fixei na etiqueta e lin isto curioso: " Administrar a libre disposición sobre una superficie plana de fácil acceso para los animales ". Pensei nos animais para quen ía destinado o produto e dixen para min: " Claro. " E agora empeza o concurso-sorteo. Cada blogueiro ten opción a dicir un animal na caixa de comentarios, atención, só un animal por blogueiro. O que atine co becho leva unha botella que lla mando por correo. Logo sorteo entre todos os que non atinaron a segunda botella. E dou de prazo unha semana xusta. Ala, animaivos !.

Unión Penosa

Non me gusta queixarme e non o vou facer pero hai feitos curiosos. Hoxe, 2 de xullo, chégame ao buzón do correo unha carta de Fenosa. Non falta a factura do mes de xuño, claro, pero aparte vén unha folla informativa con data de maio dicindo que vai haber liberación de compañía eléctrica, que son estas e aquelas para escoller, patatín, patatán e que teño ata o 1 de xullo para escoller compañía e, se non escollo, sigo coa mesma. E chégame a información o 2 de xullo !.
Dáme gañas de arrincar todos os enchufes da casa e tiralos coas farolas da foto. E por que están esas farolas tiradas se funcionaban ?. Esa é outra. Pois porque houbera cambio de goberno municipal e tiña que notarse o cambio.

Desviando a atención

Últimamente non estou nada blogueiro e non topo inspiración. Iso si, sempre aparecen pola rede cousas que me gustan como o viaxe por China dun alemán ou o son dunha treboada feita por un coro...ou mesmo a foto de arriba.