Corunna

Xa sabes que estiven corrixindo o blogo que escribía nos EEUU e lembrei algún posteo curioso como o do 29 de setembro de 2005 onde dicía isto:

" Seguindo coa toponimia galega nos EEUU topei cun caso interesantísimo que dá para unha novela.
Resulta que topei unha Corunna en Michigan, EEUU; e consultei a páxina e descubrín que o nome desta vila púxoo un tal Andrew Mack que fundou esa vila e colleu o nome porque trouxo unhas ovellas da Coruña. A min este punto paréceme un pouco tonto e prefiro pensar que tivo un amor imposible na Coruña ou que lle encantou a cidade. A ninguén se lle ocorre bautizar unha poboación co nome da localidade de orixe dunhas ovellas por moi boas que sexan !. E o asunto non remata aí senón que o tal Andrew Mack marchou de Corunna e deu por morrer en…Corunna, Ontario, Canadá. Neste caso a cidade foi fundada co ese nome por un inglés que loitou na batalla de Elviña. E aínda hai máis: esta cidade canadiana ía ser capital do Canadá pero que non chegou a selo pola proximidade cos EEUU e o perigo que corría con iso.
Que cousas ten a historia: polo rabo dunha cereixa non chega Corunna a ser capital do Canadá !.
E por todo isto pido no meu nome que Andrew Mack sexa decrarado fillo adoptivo da Coruña; un home que por algunha razón misteriosa fundou unha vila co ese nome e que por destinos ineludibles foi morrer nunha cidade do mesmo nome ben merece ese recoñecemento.
E ti que opinas ?.
posted by acedre @ 6:25 PM 5 comments "

Parabéns

Chegar a unha idade avanzada ten o seu mérito e require de sorte. Non é tan doado. Porque a vida non é un conto de príncipes azuis senón de xente do común que está farta de traballar cando chega aos corenta, con sorte, por unha miseria e en malas condicións.
E, como exemplo, poño esta foto onde saio eu e máis uns veciños hai xa uns aniños. Todos demos chegado aos vinte. Os trinta xa non o celebramos todos e foron menos os que sopraron corenta candeas nunha torta. Accidentes, drogas e suicidio acabou con varios deles antes de poder arrolar un fillo seu no colo. Dalgúns non volvín saber e mesmo o que está detrás da cámara foi ilegalmente aos EEUU e non volveu.
En fin, que hoxe non quero dramatizar e o que si quero é darlle os meus parabéns a Paidovento e tamén a Castelao que estaría de aniversario tal día coma hoxe se seguise entre nós. E que siga a conta, Paidovento.

Conservando

Estas mañás invernais veñen cheas de néboas perigosas para a condución e con humidade que penetra nos corpos. Tamén son boas para facer fotos con aire fantasmagórico e misterioso. Na foto sae unha árbore que era coma un imán para o Leo que cada vez que pasabamos por ela, el non lle soltaba ollo. A foto é do inverno pasado e hoxe esa árbore non existe que foi talada por estar morta. Esta foto conserva esa árbore para o futuro igual que eu conservo e corrixo aquel blogo que tiña nos EEUU. O blogo era o Eu e os EEUU de Acedre e agora está corrixido e ordeado cronoloxicamente en Norte Carolina. Desfrútao que o meu traballiño me levou.

Dezaséis meses

O naipelo chega hoxe aos dezaséis meses feito este mozote da foto. Muito cambiou dende esta outra foto feita no mesmo lugar... Agora é dono de oito dentes e unha moa e algún flemón enorme. Camiña mui ben e bota algunha carreiriña. Encántanlle as escaleiras e hoxe subiu os seis pisos do edificio coma un machote mentres o pai se cansaba e o Colín botaba a lingua de fóra que derreaba o pobre do can. Para baixar xa é máis difícil e hoxe levou un tombo e fastidiou un pouco un beizo. O de falar aínda non se dá soltado en case nada intelixible anque pasa muito tempo falando extraterrestre.

E así vai o Leíño.

Paseo por Vilaguindastre

Como fixo tan boa tarde puidemos pegar un paseo por Vilaguindastre. Para que non o coñeza pode ver na primeira foto o paseo abeirando o río. Logo retratei unha imaxe bucólica de ovellas pastando cerca do río. Logo tés a Villa Anastasia que sobrevive á tolemia construtora que invade Vilaguindastre e por último está o edificio de La Jerezana totalmente absorbido polo edificio que espetaron enriba.

Pobre Matilda

Facendo eco do posteo de Txari podo dicir que eu de pequeno quería ser arquitecto, logo mariñeiro, máis tarde escritor e así ata o día de hoxe que vexo que son un peón industrial. Pero son feliz, teño para vivir e cubrir vicios e teño unha familia encantadora e un neno con moito futuro por diante. Quero vivir sinxelamente e non entendo como se pode vivir tan perigosamente tendo familia e unha carreira exitosa e morrer novo como o actor Heath Ledger. Sinto a súa morte sobre todo pola súa filla Matilda.

Foto denuncia

O outro día meteron un xornal gratuito no buzón de correo e tiña esta foto onde invitan a denunciar cousas que se poden mellorar. Eu vounos chinchar e mandar a foto do seu anuncio para que escriban mellor en galego e se deixen de " imáxenes ". Imaxinas escribir nun periódico en español " imájenes ", por exemplo ?.

Cousas que se aprenden

Esta fin de semana saiu por fin o sol e o Leo podía tratar de agarrar nunha parede a sombra da miña man para risa dunha parella que ía en coche. Os avós de Arbo prantaron maceiras, un peladilleiro e coellas, palabra que aprendín esta fin de semana e que define as verzas pequenas. No domingo axudei a atar as pólas dun limoeiro para guialas e aprendín na miña carne que os limoeiros teñen espiñas. No alto cantarexaba co vento a trécola ou tarabela da foto para axotar a aguia que come as galiñas. E cando montamos no coche de volta cantaba a curuxa ao lonxe pero faltaba o chío de mal agoiro da ave nocturna que non coñezo e que chaman a cabra " de morrás ".

En fin, cousas que se aprenden.

Mirilla

Hoxe están de reunión algúns blogueiros e eu non fun porque tiña que traballar. Pero non é todo malo que así evitei ir á reunión de veciños do edificio. A reunión foi no local da foto. Esta foto foi un experimento. Quería saber se sairía unha foto feita dende a mirilla e si saiu. Encántame a fotografía dixital !.

Fruita de casa

Para comer o taco no choio sempre levo fruita. Agora estou de sorte porque estamos na época das mandarinas, os kiwis e mazás da casa que non teñen igual no sabor. As mandarinas xa as rematei e mazás quedan mui poucas. Os kiwis, que houbo poucos este inverno pola seca; quedan para outra semana máis e logo acábanse. Logo toca mercar fruita e hai que escoller entre a variedade que hai. Así, por exemplo, en troques da mandarina caseira hai varios cítricos que me semellan novos e descoñecidos. Antes só había mandarinas e clementinas pero agora hai clauselinas e clemenvillas e muitas máis !. O que podían inventar dunha vez é unha fruita con sabor caseiro e deixarse de gaitas.

Pantalóns de peto

As rebaixas son boas para mercar cousas para o Leíño que medra rapidamente. E agora ten uns petos. E os petos fan a Leo un machote coma o home da foto que fotografei dunha tarxeta de propaganda de guisqui sureño ou " bourbon ". Fotografeina porque me fixo muita gracia. O home di: " Os veciños do lado antes tiñan un caniche ". E semella que o di extrañándose de onde iría a parar o raio do caniche sen imaxinar que o seu crocodrilo teña algo que ver coa desaparición do lapacricas. E logo pon embaixo: Os sureños teñen as súas propias normas.

No futuro pode que o Leo teña bigote, unha tatuaxe e tamén un crocodrilo, pero antes ten que comer muito e seguir as vacinacións.

Beherapenak-Merkealdia

Estamos nas rebaixas de cheo e por vender ata Zara escribe " Rebaixas " nos seus escaparates cando se negaba a escribir " Bo Nadal " unhas semanas atrás. Nesta ola de rebaixas ata as tendas de animais teñen rebaixas e atopamos productos curiosos como pantufas coas cores da bandeira española e co touro incluído, DVDs dos Tonechos e miles de trangalladas máis.

Éche ben difícil non caír na trampa así que ten muito olliño co que mercas.

Alimento de cabalos

Hoxe tocoume ensacar pienso para cabalos e hai que ver como arrecende. O alimento para cabalos ten dúas características diferentes dos outros: é de sabor e cheiro dóces e non ten pó que senón os cabalos esbarrufan cando comen. O cheiriño dóce dallo a melaza e a garrofa. A melaza parece ser que a empregan tamén para facer Coca-Cola, de feito vén un camión cisterna deles a encher o depósito de melaza. No tocante á garrofa dicir que é unha especie de xudía tamén de sabor dóce que pendura dos algarrobos. Antigamente había muitos algarrobos pero van a menos estas árbores mediterráneas debido ao abandono da economía tradicional e a urbanización da costa mediterránea. Tamén descubrín que os exipcios usaban as sementes para pegar as vendas das momias e que as sementes do algarrobo servían para pesar o ouro nas balanzas ( kerat en árabe é semente de algarrobo e de aí vén a palabra quilate ). Todo isto descubrino aquí. Para que vexas que todo ten a súa historia curiosa.

Na foto saen uns ponis cun refuxio " tipical galician ".

Tirizó

Eu non acostumo atinar coa xente. Fago a miña presuposición sobre unha persoa e non atino. Poño un exemplo. Hai un compañeiro de choio cachas, guapiño que eu pensaba que era un chuleta. Pero eu estaba errado. O tal compañeiro é alegre, canta ben ( presentouse para unha Operación Triunfo e chegou a estar clasificado en Galicia ) e é un cacho de pan que rescata gatiños abandonados e déixaos durmir na súa cama. E hoxe apareceu cun ollo tapado que pode ser dun tirizó ou turubelo e din as malas linguas que os tirizós saen por ver a unha muller embarazada de forma libidinosa. Eu vou atinar desta vez e vou dicir que o tirizó do compañeiro apareceu de forma natural.

O debuxo é dun tal Leo Ríos.

Perdón polo mal tempo

Remataron as festas con chuvia de agasallos por parte de Papa Noel e os Reis Magos. O Leo non apreza os xoguetes e faille máis caso a un corcho dunha botella que a un moneco. Bueno, está na idade, non ?.

O mal tempo parece que segue con nós. Pero tamén cantei a noite de Reis cancións do karaokiño en boa compaña e iso merece un castigo divino en forma de chuvia. Pido perdón.

Os axudantes dos Reis Magos

Segue a chover neste inicio do ano 2008 e a cabalgata dos Reis seguro que se suspende en muitos lugares. Os nenos non verán chegar os Reis cos agasallos pero seguro que os ven pasar de volta outro día. A cabalgata é un espectáculo vencellado aos Reis así como é costume deixarlle auga nun caldeiro e un pouco de herba ou palla na fiestra para que beban e coman os camelos dos Reis. Eu facía iso hai ben anos e non cuestionaba nada. Deitábame e durmía para que me deixaran agasallos os Reis ata que unha noite de Reis espertei cun ruido e mirei a meu pai metendo unha bici no meu cuarto. Á mañá pregunteille a meu pai que facía el coa bici de noite e meu pai contoume toda a verdade. Contoume que os Reis tiñan présa e que deixaran a bici na porta da casa e que el meteuna no meu cuarto. Aquel día descubrín que os Reis tiñan aos pais como axudantes.
E ti: como descubriches que os pais axudan aos Reis Magos ?.

Defendamos a monarquía

Estamos co debate de sempre: que se Papa Noel, que se Reis Magos...Pero este ano os Reis Magos teñen unha xente que os apoia e ata fixeron unha canción de defensa dos Reis Magos. A xente que os apoia teñen a páxina //www.yosoydelosreyesmagos.com/ que inclúe unha canción rap.

http://www.youtube.com/watch?v=Zbwch7_5bF8

Desfrútaa.

Boa entrada de ano

O ano comezou coas uvas e os brindes e a foguetada nas rúas co susto que levou o Leo. Un pouco máis tarde tocou a volta á casa cunha néboa mesta e fantasmal da que xurdiu de súpeto a caseta de cobro da autopista cunha rapaza que non sei como non morría de medo.
O día agora está chuviñento e as rúas case vacías e a chuvia vai borrando o cartel a vinte metros da casa. É un cartel curioso, que semella broma; e que trascribo aquí.
" Véndese porco da casa, criado con calacú e landras de Mosende. Pesa sobre uns 150 kilos. Precio 350 euros. Tel:627574599-699058523. Preguntar por Juan Carlos. Nota: o que compre ten que dar a proba dun anaco de lomo ".

Que o 2008 che empece co humor do tal Juan Carlos.