Cincuenta e seis meses ( e dous días )

Aquí está o Leo comendo pizza e mirando os pingüíns de Madagascar, dúas das actividades que máis lle gustan. Outras son recortar números e letras escritos en papel e montar historias. Non para de falar ou cantar cancións inventadas. Ten defectos, está claro, como que é difícil de movelo dun sitio ou que hai veces que muda a súa voz para unha parva que nos desespera ou como o de hai dúas semanas que empezou a dicir unha cousa perigosa; que se aburría.

Tirando estes tres defectos estamos contentos co el como cando inventa palabras e o seu significado como " remanar : tirar con sorte ".

A ver o seguinte mesario como está coa irmanciña recén nacida !.

VIII Festival de Cans

Mentres uns traballan na veigha.

Outros asisten a estreas. Blogueira incluida na escaleira.

Outros divirten e divírtense versionando " O tren " de Andrés Dobarro.

Outros mostran a súa faceta máis primitiva.

Hai famosos como Antón Reixa ou un Manolo Rivas que camiñaba lixeiro non sei cara a onde.

Tamén descubrín un chimpineiro que foi un antecesor no meu posto de traballo.

Cans é unha peregrinaxe de xente con ganas de divertirse e descubrir novas sensacións.

En definitiva: Cans non deixa indiferente e menos a un que foi aquel neno de trece anos que errou o camiño de volta nun xaneiro frío e maldurmiu nun penedo. Mentres, noutro punto do monte un can da Garda Civil buscaba sen éxito o rastro dun pixama para máis desesperación duns pais.

DLG 2011

Coma todos os anos pendúrase unha pancarta na fachada do centro cultural de Vilaguindastre coa imaxe do autor homenaxeado do ano.



Outros aproveitan o día para organizar outro tipo de xuntanzas.

Ou celebran festas gastronómicas anque este ano tiveron o detalle de correxiren o cartaz con respecto ao ano pasado.

En Vilaguindastre actuou o mago Cayetano Lledó que o fixo mui ben e tivo o detalle de disfrazarse de " O Raposo " e non " El Zorro ".

Da miña parte pouco aportar para este día anque quero dar a coñecer un vocabulario do concello veciño con muitas palabras propias da zona e que eu descoñecía.

Tamén poño este vídeo sobre o galego que me gustou.

Eurovisión 2011

Collín o costume de xogar a crítico musical do pataco con Eurovisión e este ano non ía ser menos.
Houbo muita calidade e gustáronme algunhas cousas como que Francia competise cunha canción en corso ( para cando as españas farán o mesmo e competirán con outra lingua distinta do castelán ? ) ou a artista da area que facía obras mentres cantaba a representante ucraína. O Leo flipou cos irlandeses, " dous que naceron ao mesmo tempo ". Tamén me gustou que dixese " moitas gracias " Lucía Pérez cando rematou a súa canción ou que Anne Igartiburu dixese " muito obrigado " aos votantes pola canción española dende Portugal.
Ala, creo que xa cumprín co Eurovisión 2011.

Traballando de noite

Esta quincena tócame traballar de noite e faise duro durmir pola mañá cos coches de propaganda electoral dando voltas cada pouco tempo.
Iso si; traballando de noite pode visitarse de día castelos coma o de Sobroso.


Tamén mercamos alí un axóuxere para a nena e fixen a foto da explicación tan fermosa.

Fixemos a primeira viaxe en tren para o Leo.

E estreamos a praia este ano para sorpresa de Leo porque aínda non estamos no verán.

Ao final traballar de noite ten as súas cousas boas !.

Día de homes colgados

De súpeto saímos da crise e abrochan cartos por todas partes. Amañan estradas, xorden parques infantís e papeleiras, levantan valados caídos, descobren monumentos a canteiros, cobren baixas da Xunta, etc, etc. En paredes, farolas e columnas sorrinos rostros amables con mensaxes de " Vilaguindastre quere ", " Para que Vilaguindastre gañe ", " En Vilaguindastre hai futuro ", " A alternativa para Vilaguindastre ", " Se queres, PODES ", etc. Unhas mensaxes que non din nada e que podes intercambiar de partido político que non muda nada.

E a todo isto o Leo solta: " Hoxe é o día dos homes colgados que miran para todas partes ".

Lendo no insomnio

Ultimamente ando co sono trastocado: quedo durmido cedo con Leo léndolle os contos e logo a media noite non teño sono. Dou voltas e voltas na cama e remato erguéndome para ler ou fedellar na interrede. O último libro que lin é o da foto que foi toda unha sorpresa porque xuro que eu non tiña nin a mínima idea sobre el e o autor. Podo dicir que o lin rapidamente e que é para reler con máis vagar. Ten unha estructura orixinal, inusual e atractiva para min e conta algo novo. Tamén está salpicado de frases e párrafos para suliñar e incluir na memoria e, o millor de todo; alivioume o insomnio de dúas noites.
Eu non son de recomendar libros pero este estou animado a recomendalo.